Ik weet niet wanneer of waarmee het allemaal begonnen is, maar dat maakt niet uit, want het is nog niet eens afgelopen... Het gaat maar door, door en door, door tot alles stopt, tot het eind der tijden, tot niks meer doorgaat. Want uiteindelijk stopt alles toch wel een keer. Misschien voorlopig niet, zoiezo voorlopig niet, niemand wéét wanneer niet, of wanneer wel. Maar het stopt ooit, dat is zeker. En als het niet zeker is, dan is het voor mij wel zeker, want als het voor mij zeker is dan stopt het ook zeker. Ik kan er wel wat aan doen maar, wil ik dat... Wil ik er wat aan doen, ik wil best wat doen maar wil ik er wat aan doen. Onbekende verlangens in onterechte hoop...
Ik keek laatst in de spiegel maar ik had mijn, ogen dicht. Ik wist niet wat ik zag, iets zwarts, iets roods, een rare mix. Ik zag mezelf. Ik keek met mijn ogen dicht in de spiegel en ik zag mijzelf. Ik had alles verdrongen, ik maakte een nieuwe start, ik zag mijzelf. Ik zag iets moois, of ik dat nog was, daar twijfel ik nog steeds over. Ik hoorde muziek, ik ging er mee op in, ik bewoog mijn hoofd mee op de muziek, ik voelde een, een prettige rust. Rust in mijn lichaam, rust overal. Rust van binnen, rust van buiten, rust om mij heen. Ik moet zeggen, ik typ dit met mijn ogen dicht zodat ik alles, nog een keer meemaak. Ik zie wat ik zag, ik voel wat ik voelde, ik maak mee wat ik meemaakte. Alles komt terug, die heerlijke rust, de rust die ik in geen tijden meer heb gevoeld. Misschien heb ik die rust altijd gevoeld tot een tijd geleden maar, het voelt toch anders. Rust. Neil Young zei ooit: ''Rust Never Sleeps'', ik snap die uitspraak nu eigenlijk, meer dan ooit.
Mijn hond doet niet wat ik zeg, mijn afstandsbediening voert niet uit wat ik hem, toch echt beveel uit te voeren. Ik loop naar rechts terwijl, voor de rest iedereen en alles, naar links gaat. We nemen verschillende wegen, komen op verschillende plekken uit, en maken verschillende gebeurtenissen mee.
Als iemand mij aanraakt, voel ik dat, waarschijnlijk sneller dan de rest. Het komt, harder aan. Het blijft ook, langer mij aanraken. Ik voel het sneller, harder, beter, langer. Ik herinner het zelfs. Ben ik hierin een uitzondering?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten