De 12 maanden.

Op sommige dagen, zit je rustig in je kamer, je uit verveling te vermaken, niet wetend waarom je niet gewoon gaat slapen. Nachtrust is belangrijk, so they say. Maar goed, als je overal naar gaat luisteren wat men tegenwoordig allemaal beweert, raak je volkomen ontspoord.

Bij jou is het alleen niet tijdelijk, maar permanent, en dat is het altijd al geweest.

Rode pennen, een relatie van een jaar, opstijgende rook, uiteengespatte herseninhoud. 0:07, ironie. 22-9 = 13, dat ik die pas zo kort doorheb. De boodschap achter het geheim, de verzonken toestanden in één. Soms gaat het te snel.

Sorry daarvoor, ik bedoel het niet zo. Liefde uit het onderwerp halen is helaas moeilijker dan ik had gedacht. Het spijt me daarvoor, het liefst zou ik je genezen en terug in de tijd laten gaan en alles wissen en opnieuw laten beginnen, uiteraard met het zelfde doeleinde wat tot nu toe bij de trofeeën behoort.

Zal ik ooit in staat zijn iets duidelijk te maken?