Ik ben niet gek. Tenminste... ik DENK dat ik niet gek ben. Maar iemand die gek is, denkt juist dat hij NIET gek is. Dus ben ik nu gek of niet? Zucht.. ik word er GEK van!
Een beetje gek is iedereen. Volledig gestoord zijn veel mensen, maar lang niet iedereen. Denk ik. Want wat is gek? Wat is de definitie van gek zijn nou weer? Moet je dan aan bepaalde eisen voldoen? Je zou kunnen zeggen, ''gek ben je, als je niet normaal bent''. Maar ja, wanneer ben je normaal? Ben je normaal als je zo als de rest bent? Maar hoe is de rest? Iedereen is toch uniek?
Nu doe ik eigenlijk hetzelfde als ze vroeger met God en het ontstaan van de aarde deden. In plaats van één grote vraag te houden, namelijk: ''Hoe is de aarde ontstaan?'', creeëren ze alleen maar méér problemen door te zeggen dat de aarde door God geschapen is. Maar goed, hoe is God dan ontstaan?
Ik dwaal af. Ik had het over gek zijn, en niet gek zijn en normaal zijn maar niet normaal zijn dus gek zijn. Gek onderwerp eigenlijk, als je er zo over nadenkt...
Maar... waarom heb ik als titel: ''A L L E M A A L R E A G E R E N !''? Omdat, jullie allemaal moeten reageren op de vraag of ík gek ben, en waarom. Dus bijvoorbeeld, ''JE BENT FUCKING GEK WANT JE HEBT GEEN BRUIN HAAR!''.
Ik vind zelf dat ik gek bent, want, ik denk altijd over van die dingen na die er eigenlijk helemaal niet toedoen... En dat vind ik raar! HA!
P.S. De wereld is klein, maar ik zou hem niet willen verven!
vrijdag 29 februari 2008
zondag 24 februari 2008
RAWR!
Een mix tussen avond en middag, 17:55. Ik weet nooit zo goed wat het nou eigenlijk is, noem je dat ''namiddag''? Klinkt zo verkeerd, vandaar dat ik het niet als iets standaards gebruik. In ieder geval, op zondag om 17:55 op 24 februari 2008 begint Gideon weer eens wat te schrijven. Na het dramatische gedicht van iets meer dan 3 weken geleden, is het weer tijd om iets vrolijks te schrijven. Aangezien dát goed uitkomt, stopt NIKS mij!
Afgelopen zaterdag, oftewel gisteren, was het weer eens tijd om gezellig naar Amsterdam te gaan, lekker op visite bij mijn tante Karen. En oom Rollan. En hond Bella.
In de trein begon het al raar, ik zat namelijk tegenover een zwarte homo (wat ik niet racistisch bedoel, hij was gewoon zwart en homoseksueel (t-shirt tekst: ''I AM GAY, DON'T YOU SEE'', en zo'n typische blik op zijn gezicht)), een kale, grote vrouw en een een kleine vrouw met een poedel op haar schoot. Ja, een poedel, een hond die te groot is om onder de categorie ''schoothondjes'' te vallen. En dat er dan ook nog een gozer met lang haar tussen zit, maakt de situatie natuurlijk niet veel normaalder. Haha.
Toen ik aankwam was het ook al raar, het was anders. Iets heeeeeel anders, iets raars, iets ongebruikelijks en daardoor bijna iets ongemákkelijks. Het was namelijk zo, dat zowel Karen als ik NIKS nodig hadden! Want het eerste wat gebeurt als je met MIJN tante in Amsterdam loopt, is wensen vervullen! Nu heb ik wel wensen, maar niet echt iets om nou echt daar te kopen. En tantelief ook niet. En da's raar, heel raar. Want dat is nooit zo en dus was het anders en raar. Maar dat maakt niet uit, want als alles altijd (twee uitersten) maar hetzelfde is, wordt de aarde natuurlijk wel een heel saaie plaats om te leven.
Dus, in plaats van met tassen vol nieuwe t-shirts, broeken, cd's en andere spullen bij het huis aan te komen, kwamen we met één t-shirt thuis. Wat natuurlijk wel een briljant t-shirt is, aangezien er ''TITANIC SWIMMING-TEAM'' op staat. Hehe.
Hoe dan ook, in de avond was het weer eens tijd voor een concert! Een concert van Sean Kingston. En eigenlijk was het weer anders, want normaal als er naar een concert gegaan wordt, is het ook zo dat we naar een concert gaan EN andere dingen doen. Maar nu was het zo, dat ik er heen ging en OOK NOG naar een concert ging. En da's natuurlijk wel luxe. Door al deze omstandigheden was het dus óók nog het geval dat wij beiden niet zoveel van Sean kenden. Het was dus één grote verrassing. Ik moet zeggen dat Karen wat opgewekter werd toen ze hoorde dat Sean Jamaicaan was, want daar kickt Karen een beetje op. Het was dus al snel goed.
In de Melkweg aangekomen was het ALWEER raar. Toen wij, ongeveer, 15 minuten binnen waren, kwamen ineens The Opposites en The Partysquad binnen. Althans, de helft van The Partysquad. Ik ken al die namen niet, dus vandaar dat ik ook niet weet wie er NIET was van The Partysquad. Maar ze kwamen gewoon binnen, niet op het podium, maar gewoon in de zaal. Ik dacht, en denk nog steeds, dat ze daar een clip aan het opnemen waren. The Opposites waren al snel weg, maar die gozer van The Partysquad stond een beetje stoer te doen voor een mega-camera. Ook was er één of andere drukke vrouw, die de hele tijd mensen aan het filmen waren zonder dat ze daar toestemming voor had, of in ieder geval toestemming voor VROEG. Maar wat ik hier nog even over kwijt wil was, dat die gast van The Partysquad best wel een sukkel is. Totaal onritmisch stond die daar een beetje stoer te doen en liep die een beetje met ze crew stoer te doen. Dat je denkt: ''niemand komt hier voor jou, zoek je eigen publiek''. Overigens liepenThe Opposites 1 cm naast mij, dat was ook wel raar. Want meestal als je toch betrekkelijk bekende mensen ziet, gaat er iets door je heen van, WAUW, wat doen DIEEEEEEE hier? Maar er was nu helemaal niks. Blijkt maar weer eens hoe onboeiend ze eigenlijk zijn. Want ach, het zijn ook maar mensen...
Sean Kingston zélf was sneller weer weg dan hij weg was. Na ik gok zo'n 6 á 7 nummers gezongen te hebben, vond hij het alweer genoeg. Moet je je eens bedenken dat hij dus na 20 minuten al zei: ''Before I go...''. Ook stond er een Mini-Sean er steeds een beetje door heen te schreeuwen. De twee achtergrondzangers waren heel goed, Sean al wat minder, maar die kleine verpestte de boel. Door gevoelige nummers heen zat hij de hele tijd te schreeuwen van: ''C'mon, put your hands up, C'MON!''. En da's stom.
Tijdens het concert kwam ook Yes-R nog even op. Volgens mij puur om de tijd te vullen, want er vielen een hoop stiltes. Toch was het wel leuk te zien hoe een Nederlandse rapper naast een Jamaicaanse een beetje stoer stond te doen, omdat ze geen woord van elkaar verstaan.
Maar toch, ondanks het concert te kort was en een of ander klein gastje er een beetje door heen zat te schreeuwen, was het toch de moeite waard om heen te gaan en hebben we zelfs wel genoten!
Zondag was het tijd om terug te gaan... Nadat we naar mijn oma waren gegaan! Altijd gezellig, want je oma moet je niet verwaarlozen, toch?
En nu is het alweer maandag... Wat gaat deze dag brengen? Volgens mij veel verveling, een beetje LEERWERK en voor de rest... Tsja, veel verveling, neem ik aan... Tenzij ik iets verzin...
Nee, die kans is te klein.
Afgelopen zaterdag, oftewel gisteren, was het weer eens tijd om gezellig naar Amsterdam te gaan, lekker op visite bij mijn tante Karen. En oom Rollan. En hond Bella.
In de trein begon het al raar, ik zat namelijk tegenover een zwarte homo (wat ik niet racistisch bedoel, hij was gewoon zwart en homoseksueel (t-shirt tekst: ''I AM GAY, DON'T YOU SEE'', en zo'n typische blik op zijn gezicht)), een kale, grote vrouw en een een kleine vrouw met een poedel op haar schoot. Ja, een poedel, een hond die te groot is om onder de categorie ''schoothondjes'' te vallen. En dat er dan ook nog een gozer met lang haar tussen zit, maakt de situatie natuurlijk niet veel normaalder. Haha.
Toen ik aankwam was het ook al raar, het was anders. Iets heeeeeel anders, iets raars, iets ongebruikelijks en daardoor bijna iets ongemákkelijks. Het was namelijk zo, dat zowel Karen als ik NIKS nodig hadden! Want het eerste wat gebeurt als je met MIJN tante in Amsterdam loopt, is wensen vervullen! Nu heb ik wel wensen, maar niet echt iets om nou echt daar te kopen. En tantelief ook niet. En da's raar, heel raar. Want dat is nooit zo en dus was het anders en raar. Maar dat maakt niet uit, want als alles altijd (twee uitersten) maar hetzelfde is, wordt de aarde natuurlijk wel een heel saaie plaats om te leven.
Dus, in plaats van met tassen vol nieuwe t-shirts, broeken, cd's en andere spullen bij het huis aan te komen, kwamen we met één t-shirt thuis. Wat natuurlijk wel een briljant t-shirt is, aangezien er ''TITANIC SWIMMING-TEAM'' op staat. Hehe.
Hoe dan ook, in de avond was het weer eens tijd voor een concert! Een concert van Sean Kingston. En eigenlijk was het weer anders, want normaal als er naar een concert gegaan wordt, is het ook zo dat we naar een concert gaan EN andere dingen doen. Maar nu was het zo, dat ik er heen ging en OOK NOG naar een concert ging. En da's natuurlijk wel luxe. Door al deze omstandigheden was het dus óók nog het geval dat wij beiden niet zoveel van Sean kenden. Het was dus één grote verrassing. Ik moet zeggen dat Karen wat opgewekter werd toen ze hoorde dat Sean Jamaicaan was, want daar kickt Karen een beetje op. Het was dus al snel goed.
In de Melkweg aangekomen was het ALWEER raar. Toen wij, ongeveer, 15 minuten binnen waren, kwamen ineens The Opposites en The Partysquad binnen. Althans, de helft van The Partysquad. Ik ken al die namen niet, dus vandaar dat ik ook niet weet wie er NIET was van The Partysquad. Maar ze kwamen gewoon binnen, niet op het podium, maar gewoon in de zaal. Ik dacht, en denk nog steeds, dat ze daar een clip aan het opnemen waren. The Opposites waren al snel weg, maar die gozer van The Partysquad stond een beetje stoer te doen voor een mega-camera. Ook was er één of andere drukke vrouw, die de hele tijd mensen aan het filmen waren zonder dat ze daar toestemming voor had, of in ieder geval toestemming voor VROEG. Maar wat ik hier nog even over kwijt wil was, dat die gast van The Partysquad best wel een sukkel is. Totaal onritmisch stond die daar een beetje stoer te doen en liep die een beetje met ze crew stoer te doen. Dat je denkt: ''niemand komt hier voor jou, zoek je eigen publiek''. Overigens liepenThe Opposites 1 cm naast mij, dat was ook wel raar. Want meestal als je toch betrekkelijk bekende mensen ziet, gaat er iets door je heen van, WAUW, wat doen DIEEEEEEE hier? Maar er was nu helemaal niks. Blijkt maar weer eens hoe onboeiend ze eigenlijk zijn. Want ach, het zijn ook maar mensen...
Sean Kingston zélf was sneller weer weg dan hij weg was. Na ik gok zo'n 6 á 7 nummers gezongen te hebben, vond hij het alweer genoeg. Moet je je eens bedenken dat hij dus na 20 minuten al zei: ''Before I go...''. Ook stond er een Mini-Sean er steeds een beetje door heen te schreeuwen. De twee achtergrondzangers waren heel goed, Sean al wat minder, maar die kleine verpestte de boel. Door gevoelige nummers heen zat hij de hele tijd te schreeuwen van: ''C'mon, put your hands up, C'MON!''. En da's stom.
Tijdens het concert kwam ook Yes-R nog even op. Volgens mij puur om de tijd te vullen, want er vielen een hoop stiltes. Toch was het wel leuk te zien hoe een Nederlandse rapper naast een Jamaicaanse een beetje stoer stond te doen, omdat ze geen woord van elkaar verstaan.
Maar toch, ondanks het concert te kort was en een of ander klein gastje er een beetje door heen zat te schreeuwen, was het toch de moeite waard om heen te gaan en hebben we zelfs wel genoten!
Zondag was het tijd om terug te gaan... Nadat we naar mijn oma waren gegaan! Altijd gezellig, want je oma moet je niet verwaarlozen, toch?
En nu is het alweer maandag... Wat gaat deze dag brengen? Volgens mij veel verveling, een beetje LEERWERK en voor de rest... Tsja, veel verveling, neem ik aan... Tenzij ik iets verzin...
Nee, die kans is te klein.
Abonneren op:
Posts (Atom)
