zaterdag 31 mei 2008

Gideon heeft dreads.

waaaaaaa het heeft van 12:30 tot 20:04 geduurd, maar nu heb ik eindelijk DREADS!

DANKJE TOES! (L)


foto's volgen, hehe. hehehe. hehehehe.

maandag 19 mei 2008

Mijn snaar en ik...

Aan het begin was alles altijd goed. Alles werkte, deed zijn werk en werd bewerkt. Nooit werd iets gebroken... tot gister. Gister, is er iets vreselijks gebeurd. Samen met mijzelf heb ik afscheid moeten nemen van Dave... Dave ging dood... Dave brak...


Dave was... 1 van de 6 snaren van mijn gitaar. De D-snaar... Jaja, logica is de wereld nog niet uit. Hoe dan ook, Dave was meer dan een deel van een geheel. Dave was, hoe zeg je dat, het ontbrekende stuk. Zonder Dave zijn de overige 5 snaren niks, en is mijn hele gitaar waardeloos. Omdat Dave zo belangrijk voor mij is, heb ik een gedichtje voor hem geschreven... Terwijl je dit leest, hoef je je tranen niet binnen te houden...


Dave, vergeef me, het was allemaal mijn schuld
Je weet niet hoe ik me nu voel, geloof me, je hebt geen flauw benul
Ik ben de dader ik, heb het allemaal gedaan
Ik deed alles wat ik kon maar, mijn verstand bleef stil staan

Ik reageerde te laat, was waarschijnlijk te gehaast
Je bent misschien boos, of licht verbaasd
Maar ik heb je bewaard, als een aandenken aan ons bestaan
Voor nu, want over een tijdje moet ik toch weer doorgaan

Zonder jou zal het nog moeilijk worden, weet je dat
Ooit word ik depressief, word ik het leven zat
Als jij gewoon bij ons was gebleven
Had ik alle reden om gewoon door te leven maar

Nu, nu is het te laat
Er wacht mij een leven vol met haat
Zoveel haat dat je niet eens weet
Dat het überhaupt nog bestaat

Wat moet ik nou zonder mijn oude trouwe Dave
Ik weet dat je wilt dat ik doorleef
maar zonder jou gaat dat moeilijk, integendeel
Rust maar zacht, wees maar stil...

Nu is de tijd gekomen... Ook al ben je onvervangbaar, toch zal ik je moeten gaan vervangen... We weten allebei dat dit de enige maar toch de beste oplossing is... Ik zal je weggooien als normaal afval en nooit meer omkijken...




Dave was een aansteller, hij kon de hoogte niet aan, hij raakt meteen overspannen en * BOEM PANG* het is over... Ik ben blij dat je weg bent, ik hoef geen snaren zoals jij, hopelijk zie ik je nooit meer en is je vervanger beter. Je verdient al deze aandacht niet.

Ooit zal ik je weer zien... tot dan.