dinsdag 25 december 2007

Kerst?

Al die feestdagen, eigenlijk snap ik er allemaal vrij weinig van. En eigenlijk boeit het me ook niet zo. Ja, tuurlijk, relaxt dat we vrij zijn en vakantie hebben, maar om echt een gevoel achter die feestdagen te hebben? Neem nou bijvoorbeeld kerst, je schrijft het volgens mij niet eens met een hoofdletter. En wat de fuck hebben ''drie wijzen uit het Oosten'' nou weer met een kind van een niet-zwangere vrouw te maken? In het verhaal hebben ze geloof ik niet eens namen, en hoe komen ze daar nou eigenlijk? Op een lama? Lopend? En hebben ze het dan niet heel warm in die stal? Met die warme kleren uit het Oosten? Of was het daar vroeger ook warm? En dan nog iets dat ik niet snap. Het hele geloof is toch pas begonnen toen Jezus geboren werd? Waarom lieten die drie wijzen zich dan naar dat kind sturen? Als iemand mij van boven zou sturen, zou ik op z'n minst wat geld vragen en vervoer laten regelen. Eerst dat hele stuk lopen, dan even een baby in je hand houden en dan weer weggaan? Moet je weer dat hele roteind terug lopen.

En wat ik ook denk, is dat die Maria gewoon keihard vreemdgegaan was en gewoon een excuus zocht. Ik zie het al voor me, Maria die in gesprek is met Jozef, die nooit verder dan groep 7 is gekomen...

Maria: ''Eh, ja, ik ben ehm, tsja, ehm, net bezocht, door een... engel?''
Jozef: ''Een engel? WAUW!''
Maria: ''Ehm, ja, jij was er niet maar, hij vertelde mij dat...''
Jozef: ''Wat zei die? Wat zei die? Praten engelen onze taal dan?''
Maria: ''IK BEN ZWANGER!''
Jozef: ''WAUW! Wat knap! Heeeeee, hoe kaaaaaaaan dat??''
Maria: ''Ik snap het ook niet...''
Jozef: ''Nou, ehm, gefeliciteerd!

En na dat gesprek loopt Jozef weg, haalt Maria opgelucht adem, en gaat verder met haar leven. Maarja, dan heb ik natuurlijk nog niet alles gehad. 9 maanden later komt ze toneelspelers tegen, op de markt. Ze vond dat ze nog niet echt een goed genoeg excuus had tegenover Jozef, dus huurt ze de mannen in om ''Drie wijzen uit het Oosten'' te spelen. En ja hoor, haar plannetje werkt. Het enige probleem was dat Jozef ging rondbazuinen dat zijn kind ''Jezus'' was en geloofde de hele stad dat, waardoor hij steeds heiliger werd. De enige die wél nadachten waren degenen die hem ophing. Die mensen zullen wel balen zeg, hebben ze éindelijk Jezus uit de weg geholpen, gaat iedereen gewoon door met hun geloof. Tsja, het is kiezen of delen, hé.

Kiezen of delen, ik kies persoonlijk liever...



Nou, ik weet niet hoe jullie je kerst gaan doorbrengen, maar ik ga zoals ieder jaar gezellig naar mijn oma en opa en morgen ontvangen wij de andere oma. Dus, genoeg te doen dan maar weer!


Gr, G

woensdag 12 december 2007

Past VS Future

8 december. Een gewone zaterdag in een gewone week in een gewone maand, in een bizar jaar. Maar daar gaan we vandaag niet verder op in. Vandaag wil ik namelijk even stil staan bij het feit dat het 8 december de sterfdag van John Lennon was. Verbaasd was ik, toen ik dit laatst aan iemand vertelde en een reactie kreeg van: ''Wie is dat?''. Hij wist NIET wie John Lennon was! Dat je niet weet dat het zijn sterfdag was, okay, dat wist ik zelf ook pas de dag erna. Maar niet weten wie het ís? The Beatles is for christ sake zo'n beetje de bekendste band OOIT! Ach, je hebt van die mensen...


Ander onderwerp, ik wil vandaag ook even stilstaan (haha) bij de toekomst. Iedereen heeft het voor mijn gevoel namelijk altijd maar over het verleden. Ik had het net ook even over Lennon's dood, maar ja, ik val natuurlijk ook onder ''iedereen''. Maar waarom praat niemand buíten de regering eens over de toekomst. Om maar even het goede voorbeeld te geven ga ík het eens over de toekomst hebben.


Ik vind namelijk dat er over enkele jaren in alle steden in Nederland roltrappen moeten komen. En niet om omhoog te gaan, maar vooruit, zoals je ook op Schiphol hebt. Zonder die stem die zegt: ''Mind your step'' dan, want volgens mij wordt je daar echt helemaal gek van. In ieder geval, roltrappen. Perféct voor bejaarden die niet zo soepel meer vooruit komen, perfect voor zware tassen die je dan dus naast je neer kan zetten en perfect voor haast. Want iedereen heeft altijd maar haast.

Dan zou je natuurlijk kunnen zeggen dat het voor oude mensen gevaarlijk is, het afstappen van de band, op weg naar een winkel of gewoon op de straat. En natuurlijk is en blijft overgewicht een probleem, en dat zou je door roltrappen te plaatsen alleen maar stimuleren.

Maar! Ik heb DE oplossing gevonden... Waarom sturen we alle (te) dikke mensen niet gewoon naar Mars? Nee, DUH, verplicht sporten en ga je niet, belastingverhoging EN salarisverlaging. Dat zouden ze nu al moeten doen, eigenlijk. Maar ja, waar ligt de grens van te dik zijn?


Hoe dan ook, over 50 á 100 jaar moeten er naar mijn idee de volgende mogelijkheden zijn: roltrappen, van die vliegende schotels die Willie Wortel heeft en de Jetsons hebben. Dus niet alien-style, maar lekker simpel. Ook moeten er NATUURLIJK opvouwbare auto's komen, maaltijden in 1 pil, een anti-AIDS medicijn, een LEKKERE mix van vanille- en chocoladevla in 1 pak, Oasis in Nederland, sneller internet, een wet die er voor zorgt dat iedereen die hardcore en jumpstyle enzo luistert de doodstraf krijgt, een onzichtbaarheidsmiddeltje, een nieuwe regering en natuurlijk, last but not least, een tijdmachine...

CUZ THERE AIN'T NOTHING BUT THE OLDSKOOL!



Gr, G

woensdag 5 december 2007

Ik een Rus?

Wauw! Terwijl ik altijd dacht dat ik een ''normale'' volbloed Hollander was, blijkt dus dat mijn oudoom (althans, de man van de zus van mijn opa, maar op oudoom houden?) Ellert járen terug onderzoek heeft gedaan naar de afkomst van de familie. Schijnt 't dat de overgrootvader van mijn opa (of iets in die trant) afkomstig is uit Rusland en als vluchteling/zwerver naar Friesland was gekomen! Daar heb ik dus ook de achternaam ''Doolaard'' aan te danken, aangezien ''Dool'', ''zwerver'' betekent, en ''aard'' is gewoon je aard, hoe je bent. Zo werd het mij gisteren uitgelegd! Zou ik dan van aard een zwerver zijn...? Of is het alleen de naam en is het in de loop der jaren en in verschillende generaties helemaal uitgestorven en ben ik gewoon een doodnormaal schoolkind? Haha, tussen zwerver en ''doodnormaal schoolkind'' kiezen is niet makkelijk! Lijkt mij dan...

Maar toch wel grappig, dan schrijf ik stukken over zwervers en dan blijkt het dat as spoken!mijn verre voorouders zélf zwervers waren! Maar ja, als je het allemaal even heel oppervlakkig bekijkt was iederéén vroeger zwerver...

She said, "Where ya been?" I said, "No place special."
She said, "You look different." I said, "Well, I guess."
She said, "You been gone." I said, "That's only natural."
She said, "You gonna stay?" I said, "If you want me to, yeah!"


Dat was wel een mooie afsluiter, vind je niet?

G heeft gesproken!

woensdag 28 november 2007

De onderbroekenman!

Den Haag. Een stad vol rare mensen. Zo werd ik laatst, toen ik daar met Bob rondliep, aangesproken door een of andere rare gozer. Net terugkomende uit RockPalace en op zoek naar een plek waar we goedkoop konden eten werden we, zoals al eerder gezegd, aangesproken.

''Hey, HOMEBOYS!!'' hoorden wij van rechts komen. Verbaasd keken we op en er liep een lichtgetinte, middertiger op ons af. Hij wees naar de trui van Bob, waar ''Bullet For My Valentine'' op stond, en begon een verhaal. Met intussen druk door de lucht wijzende vingers sprak hij de woorden: ''Great, great, ya speak English? Okay, ik was dus in Orlando, New York, Miami and ofcourse Fransisco''. Aangezien het heel snel ging, moet je je dus voorstellen dat er opeens een man tegen je aan staat te lullen, vraagt of je Engels spreekt en vervolgens in het Nederlands/Engels tegen je begint te praten. Allemaal heel logisch dus. Hoe dan ook, hierna begon hij over een overval of iets in die trant te praten, had het geloof ik over een lidteken, liet zijn onderbroek zien en pakte zijn geld. Ja, hij liet midden in zijn verhaal echt opeens zijn onderbroek zien en pakte in haast dezelfde beweging zijn geld. 15 cent. 15. Net niet of helemaal niet genoeg voor een lolly dus.

Vervolgens kwam uiteraard de vraag naar geld. Na gezegd te hebben dat we nou eenmaal niks bij ons hadden, (behalve m'n pinpas, maar helemaal gek ben ik niet) kijkt hij ons opeens dreigend aan en liep weg. Waarschijnlijk was het de eerste keer dat zijn ''Ik-laat-mijn-onderbroek-zien-om-twee-onschuldige-jongens-die-toevallig-in-Den-Haag-rondlopen-te-verleiden-en-daarna-geld-te-laten- geven'' niet gewerkt. En tsja, dat is klote als zwerver zijnde, althans, ik ben er niet eensd zeker van het een zwerver was, maar gewoon een arme man die wat geld nodig heeft. En als dan je enige techniek om aan geld te komen niet meer werkt, moet je wat nieuws bedenken. Laten we hem allemaal succes wensen!



En dat is zo'n beetje wat ik de afgelopen week heb meegemaakt...

Hoewel! Ik vind het zo stom dat als je een winkel ingaat en je iets wilt vragen of iets wilt kopen en je in de rij gaat staan, je eigenlijk altijd negatief begint. Want je moet helemaal achteraan, je begint echt áltijd als laatste in de rij. Natuurlijk is dat het eerlijkste, maar niet het relaxste. Als dat een woord is en als je dat zo kan schrijven. Hoe dan ook!

Ik liep laatst dus de Blokker in, op zoek naar Sinterklaascadeautjes. Allemaal heel leuk en aardig natuurlijk, maar niet als je 15 minuten in rij staat bij de Klantenservice! Ten eerste stond er geloof ik een niet erg ingewerkte jongen achter de kassa, die telkens ''naar achteren'' moest. Eerst een vrouw die een krultang nodig had, maar na 9 minuten toch eigenlijk wel tot de conclusie kwam dat ze al de beste had die er was. Een typisch voorbeeld van nuttige tijdsbesteding dus! Daarna was een vrouw aan de beurt, die zoiezo al de hele tijd achter de rug van de dame om echt NIET grappige opmerkingen aan het maken was. Zo'n typische bitch, die dan gaat zeggen: ''Dan moet je naar de kapper gaan'', of: ''Je hebt er niet eens het haar voor'', enzovoort. En dan de aardige Aziatische man voor mij aankijken en smiechterig lachen. Wat kansloos is dat toch. Vooral als je zelf met een nog veel dommer eis komt, ze wilde namelijk een mixmachine, maar de KLEUR stond d'r niet aan. De kleur. En dan zeikt ze over de krullen van een andere vrouw. Was gewoon jaloers op de mooie krullen. Hoe dan ook, ze wilde óf een groene mixer, óf haar geld terug. Aangezien ik me kan voorstellen dat groen niet de handigste en aantrekkelijkste kleur is voor een mixer, had de Blokker het dus niet. Weer 5 minuten verder dus. Toen de vrouw weg was, mompelde de man achter de kasse nog zoiets van: ''Wat een raar mens'', de Aziatische man draaide zich half lachend om en ik begreep het: we vonden het alledrie maar een raar mens. En dan, na een kwartier, ben je eindelijk aan de beurt, blijkt dus dat ze het niet hebben. Wat ik wilde hebben, kan ik niet zeggen, omdat het voor SINTERKLAAS is, ja. Ga ik er weer uit, schiet eigenlijk direct een ander cadeau mij te binnen, ik loop terug in de winkel, staan er meteen DRIE, DRIE mensen voor mij. DRIE!! Ik liep alleen de winkel uit, er stond toen dus niemand, liep terug, en ik moest weer in de rij! Nu bespaar ik de details en spoel meteen door naar het moment waar Ik aan de beurt was. Maar nee hoor, weer had de Blokker het nét weer opgestuurd.

Wanneer gaat een winkel nou eens spullen kopen die ík wil! Pure discriminatie!


Gr, G

woensdag 21 november 2007

Sure.

Aan de ene kant denk ik: ''Wauw, het is al donderdag''. Aan de andere kant denk ik: ''Hey, het is nog helemaal geen donderdag''. Aan de ene kant denk ik: ''Wat een lekkere stoel, waar ik momenteel op zit'', aan de andere kant denk ik weer: ''Nou, lekker hoor, een houten stoel, ik heb wel op betere gezeten''.


Wauw. Een goed rapport. Voor het eerst sinds ongeveer midden eerste klas heb ik een (redelijk) goed rapport. Zelfs een overgangsrapport. Ik hou zelfs punten over! ''Wauw!'', zeg ik dan.

Vandaag vroeg iemand mij nog wat voor muziek ik nou eigenlijk luister. Daarom hou ik het schrijven vandaag kort, en doe ik er nog 4 filmpjes bij. Weer geldt het volgende: allemaal naar www.gcorner-corner.blogspot.com voor de filmpjes!

Groet Van Vrolijke G!

Nirvana - Where Did You Sleep Last Night




The Rolling Stones - Angie



Bob Dylan - Knocking On Heaven's Door



Van Morrison - Moondance



P.S. Misschien een beetje standaard filmpjes van mij de laatste tijd, maar dit luister ik nou eenmaal!

donderdag 15 november 2007

When You're On The Losing End...

Na 4 Word-pagina's en maar liefst 2.725 woorden geschreven te hebben over een briefje van 10, is het vandaag dé dag het wat rustiger aan te doen. Want vandaag ga ik eens even mijn mening uiten over de politie (in dit geval in Nederland,...).

Natuurlijk is de politie noodzakelijk, het zou helemaal misgaan in Nederland als er géén politie was. Maar waarom? In bijvoorbeeld Namibië leven ze toch ook vredig zonder politie? Daar hebben ze dan wel geen te hard rijdende auto's die schreeuwen om een boete, lichtloze fietsen die vragen om een bekeuring en natuurlijk ook geen bankovervallen die bestreden moeten worden. Maar aan de andere kant: het zijn ook mensen. En er is daar niemand die (plaatselijke) orde moet houden. Waarom in Nederland dan wel?

Omdat de Europese mensheid SLECHT is. Niet te vertrouwen. Wie brengt er deze dagen nog een gevonden 10 EURO BRIEFJE naar het politiebureau zodat de ó zo bezorgde eigenaar dit kan ophalen? Wie geeft de ander nog voorrang, als daar geen aanleiding toe is? En misschien heeft dit meer met egoïsme te maken dan met echte slechtheid, maar zo kan ik nog wel 100 voorbeelden geven.

Politie is dus noodzakelijk. Het is net een kleuter, je kan het niet aan z'n eigen lot overlaten, want daar wordt zoiezo misbruik van gemaakt. Alles moet tegenwoordig maar gecontroleerd worden. ''Reed jij te hard? Dat gaat je geld kosten!'', "Fietste jij daarnet door rood?! Dat zal de gemeente leuk vinden''. Want ja, al dat geld gaat naar de gemeente. Wat er daar mee gebeurt? Geen idee, waarschijnlijk worden de politieagenten daarvan betaald. En die politieagenten, die moeten per jaar een aantal bekeuringen uitdelen, anders bestaat de kans dat ze ontslagen worden. Dus dat betekent dat het niet volkomen eerlijk gaat, maar dat er óók nog per geval naar wordt gekeken. Ik zie het al voor me.

''Hmm'', zei agent Van Den Bergh tegen zijn vrouwelijke collega, ''ik heb dit jaar pas 49 bekeuringen uitgedeeld aan onwetende tieners en arme automobilisten, vanavond moeten er dus weer een paar bij''. ''Kijk, daar! O nee, laat maar, die heeft een mooi T-shirt aan, we nemen wel iemand anders''. ''Daar rechts! Een minderjarige! Die zorgen altijd voor overlast, laten we die eens te grazen nemen!!''. 20 minuten later rijden de agenten, met 50 euro op zak, trots naar het volgende slachtoffer.

En zo denk ik dat die dingen gaan. En dat voorbeeld met dat T-shirt is natuurlijk eentje die niet helemaal klopt, maar het gaat om het idee. Voor mijn gevoel wordt er altijd eerst gekeken naar hoe het allemaal in elkaar zit, en wordt daar de prijs van de boete op gebaseerd. En dat is niet eerlijk.



En dan nu nog even het nummer dat ik al de hele dag in m'n hoofd heb... Hyvers moeten www.gcorner-corner.blogspot.com hiervoor checken! ENJOI!

Gr, G

Neil Young and Crazy Horse - The Losing End

maandag 5 november 2007

The Big Fantasy.

Ben ik de enige die weleens nadenkt over het verleden van het briefje van 10 euro dat ik bijvoorbeeld gister in mijn hand had? Wie weet wat er allemaal met dat briefje is gebeurd. Misschien is het wel vastgehouden door een eenzame man, die van alles heeft meegemaakt. Misschien is het briefje wel weggegooid, door een rijke vrouw die dat briefje tóch niet nodig had.

En dat was slechts de inleiding van het meest fantasierijke, levenlooste, en uiteraard ook het LANGSTE verhaal hier op mijn blog ooit. Alleen de échte diehards houden het vol dít te lezen.

Terug naar het briefje van 10...

Misschien had Sato uit Nagano net de ''Drie heilige plaatsen'' in het Kii-gebergte bezocht en heeft daar toen een onschuldige Europeaan overvallen, en dus dat briefje van 10 gestolen. Vervolgens kwam hij er natuurlijk achter dat hij niks aan het briefje had, omdat hij het niet uit kon geven. Vervolgens gleed hij uit, liet het briefje vallen, en dit waaide regelrecht naar het Rilaklooster (Рилски Манастир), waar de kleinzoon van de Sloveense politicus Mitja Ribičič net aan het dineren was met zijn gezin. Aangezien het briefje precies in zijn voorgerecht, de goulashsoep, viel, sloeg hij driftig op de tafel, waardoor het briefje meeeters de lucht in vloog en door de wind werd meegenomen. Drie keer raden waar het briefje terechtkwam. Precies! In een vliegtuig, dat net opsteeg op weg naar Jamaica. Eenmaal aangekomen viel het briefje het vliegtuig uit, omdat de deuren opengingen, en werd na 3 dagen pas opgepakt. Dit keer was het een Belg, die net de ''Le Monde diplomatique'' had gelezen en zich geroepen voelde om het briefje veilig terug te brengen naar België. Dus meneer De Vries pakte het briefje op en stapt zo in een willekeurig vliegtuig. Hij dacht: ''ik kwam van rechts, dus nu ga ik weer naar rechts!''. Zo gezegd, zo gedaan. De Vries vliegt kilometers lang een kant uit, tot de benzine opraakt en hij neerstort, precies boven de Xingu! Enkele verdwaalde indianen komen op al het lawaai af en eten de Belg op. Zo vinden dus zij ook weer het briefje van 10! Ze kijken er naar, tot er opeens een Bolyeridae achter hun ligt! De slang bijt in het briefje en het is weg. Verdwenen in zijn lichaam. Omdat het briefje zo klein mogelijk was opgevouwen, bestaat er dus nog een kans dat het niet gescheurd was. 3 jaar later komt Steve Irwin, die toendertijd nog leefde, bij de slang en neemt hem mee naar Amerika voor onderzoek. En laat dat nou net de Bolyeridae zijn die het briefje had ingeslikt! En héél toevallig had de slang een ernstig verteringsprobleem, waardoor het briefje zo uit zijn lichaam werd gehaald. Steve Irwin zelf moest toevallig naar Europa en kon het briefje dus mooi gebruiken, want 10 euro is nooit mis.

Eenmaal aangekomen in Schotland is het eerste wat Steve doet, eens lekker een Schots ontbijt eten! En ja hoor, hij betaalt met het briefje. De man achter de kassa, James Bridge genaamd, was al tijden op zoek naar een doedelzak, en dit was de ontbrekende 10 euro die hij daar nog voor nodig had. Meteen sprint hij de winkel uit om een doedelzak te gaan kopen. Hij ziet precies de doedelzak die hij in gedachte had en overlegt even met de verkoper. Omdat hij hem eerst wilde uitproberen, blies hij er op om te kijken hoe ver het geluid galmt. Uiteraard gaan ze dus even naar het gebergte ''Southern Uplands'' om hem eens even uit te proberen. Hij haalde diep adem, blies, en het briefje van 10 waaide zo weg! Ze konden hem niet meer pakken, en na dagen door de lucht gezweefd te hebben kwam het briefje aan in Nederland, waar het werd gevonden door Bob Steur. Omdat Bob honger had, belde hij Gideon en samen gingen ze naar de Sprinter. Ze kochtten een patatje van 1,50 en eentje van 1,85. Later kochtten ze ook nog een hamburger van 2,40 en een mexicano van 1,60, en natuurlijk ook twee blikjes cola. De man achter de kassa, die Peter heette, ging na een lange dag om 20:35 naar huis en nam voor alle zekerheid ál het geld uit de kassa mee. Die nacht werd hij overvallen door twee Vietnamese vluchtelingen, die sinds vijf dagen in het land waren, en die reden gelijk weg naar Rotterdam. Maar omdat ze verkeerd op de kaart hadden gekeken, kwamen ze in het Ruhrgebied! Ditmaal waren zij zelf het die overvallen werden door een paar Duitse jongeren, die dringend geld nodig hadden voor een nieuwe scooter. Dus ze renden gelijk naar een vriend van hun, die er nog eentje had staan, gaven al het geld aan hem, en reden naar huis. De jongen met de scooter was zo blij met het geld dat hij het zó in de lucht gooide, maar de wind stond even niet aan zijn kant! Zoals je waarschijnlijk al denkt: het briefje van 10 waaide zo weg! Vanuit het Ruhrgebied waaide het zooo naar Wales! Het briefje viel op de grond in Snowdonia en waaide na 5 dagen weer door naar het kasteel Caernarfon. Hier was net een rondleiding aan de gang en één van de toeristen zag dat het briefje voor zijn voeten viel. En zo als elk mens zou doen, pakte hij het op. Maar dit was niet zomaar een mens, dit was de enige echte Pál Szinyei Merse! Hij nam dit briefje mee naar het Balatonmeer. Daar ging hij zwemmen, maar toen hij het water in sprong merkte hij dat het briefje nog in zijn zwembroek zat! Het was dus helemaal nat geworden! Een regelrechte ramp! Pál Szinyei Merse dacht hier helaas anders over, hij dacht: ''Az nincs van érték'', dus gooide hij het meteen maar weg. Toevallig kwam net de lokale woudlopervereniging langs lopen en die pakten meteen het briefje van 10 euro! Ze namen dit mee naar het kampvuur, dat in de avond bij hun tenten was, en daar besloten ze het briefje op te offeren. De reden is hier echter nooit bekend van geworden, dus vraag niet waarom. Ze zouden het briefje als offer van de hoogste berg van Hongarije afgooien. Daar gingen ze dan, 70 woudlopers, op weg naar de hoogste berg! Maarja, ze hadden geen idee welke kant ze op moesten, dus gingen ze maar naar links. Na héééééééééél lang gelopen te hebben zagen (de overlevenden) opeens een bord met ''Salón de Artistas Colombianos'' erop. Jaja, ze waren in COLUMBIA! En voor de bijdehante mensen die zeggen dat, als je vanuit Hongarije naar links gaat, niet in Columbia uit kunt komen, nou, dan hebben jullie het mooi mis! Want dit verhaal is toch echt op de werkelijkheid gebaseerd. Kijk maar naar hoe realistisch alles is.

In ieder geval, aangekomen in Columbia! Er waren nog 3 woudlopers over, want je kan je wel voorstellen dat een wandelingetje van Hongarije naar Columbia niet vlekkeloos verLOOPT. Haha, woordgrapje. Okay. Waar was ik? O ja, omdat er haast nooit toeristen in Columbia komen, kwam Álvaro Uribe Vélez de 3 overlevende woudlopers verwelkomen! Er werd groot feest gevierd, totdat hen alle spullen werden afgepakt (inclusief het briefje) omdat, toen er gevraagd werd wat ze hier eigenlijk kwamen doen, ze zeiden dat ze hier alleen maar toevallig waren uitgekomen waren en oorspronkelijk op zoek waren naar een berg! Dat werd natuurlijk niet getolereerd, dus werden hun spullen zoals eerder gezegd afgepakt en werden de onschuldige, jonge, onwetende woudlopers verbrand. De nietsvermoedende Columbianen hadden de tassen vol met spullen meegegeven aan het goede doel voor kinderen in Afrika, dus onze reis gaat voort. Maarja, dan krijg je altijd te maken met crashende vliegtuigen, auto's waarvan de banden lek zijn en open daken(waar spullen uitvallen enzo), dus de spullen waren verloren geraakt. Totdat 3 jaar later een ontdekkingsreizer, genaamd Pierre Gaultier De Varennes Et De La Vérendrye, een tas vol spullen vond in Ventspils. Voor onderzoek naar de tas vol spullen ging de hele handel naar Gaziantep. Als beloning voor zijn vondst mocht Pierre Gaultier De Varennes Et De La Vérendrye iets uit de tas uitzoeken... En een briefje van 10 is natuurlijk nooit mis! Het briefje ging vanaf toen mee met de ontdekkingsreiziger, wiens naam ik te lang vind nog een keer te schrijven! Dus kopieer ik het vanaf nu wel, haha.

Nou ja, als je meegaat met een ontdekkingsreiziger vraag je natuurlijk om problemen. In 2 jaar tijd was hij, met het briefje van 10, in Tsjechië, Soweto, Estland, Slowakijke, Litouwen, Spanje, Marokko, Saoedi-Arabië, Nederland Guayaguil, Maracaibo, Fortaleza, Argentinië, Curitiba, Santiago, São Paulo, Venezuela, Peru, Ecuador, de Filipijnen, Luxemburg Paraguay, Irak, Afghanistan, Portugal, Iran, Japan, België, Durban en natuurlijk Polokwane geweest. Zo'n beetje overal dus. Aangezien Pierre Gaultier De Varennes Et De La Vérendrye al maanden niet meer in zijn trouwe huisje in Frankrijk geweest was, ging hij eerst even terug. Eenmaal aangekomen was hij zó hongerig dat hij meteen naar de Mac Donald's ging om eens even een XL-menu te nemen, die je toendertijd nog in Frankrijk had. Hij liep de winkel in, drong voor 5 andere mensen en besteldde het menu. Toen hij moest betalen had hij nog maar 1 briefje in zijn portomonnee... het briefje van 10! Hij betaalde er mee, ging zitten en at zijn menu. 3 kwartier later kwam er een andere klant, die met een briefje van 50 een Mini-Menu kocht, en die kreeg als wisselgeld het briefje van 10! Deze klant was niemand minder dan... Hong Song Nam! En wat een Koreaan in de Mac Donald's in Frankrijk doet, is natuurlijk een groot raadsel. Maar, dat is slechts een bijzaak. Hoe dan ook, hij kreeg het briefje van 10 als wisselgeld, nam het mee naar ''Het Complex Koguryograven''. Hij kocht bij een kraampje het een en ander aan wapens, pijl en boog enzo, en dacht: ''Geld? Nee, geld maakt mij niet gelukkig. Ik ga het allemaal wegschieten, en de vinder wordt er misschien wel gelukkig van. De voorbestemde vinder kan er misschien wél wat mee, alles wat ík er mee doe is mij vet eten en het aan onzinnige dingen uitgeven. En nu, is het tijd. Tijd om er vanaf te komen. Tijd om het weg te schieten. Boeddha, help mij bij deze missie.'' Voor het eerst had hij contact. Boeddha sprak tot hem! Hij zei dat hij Artemis zou sturen om hem te helpen, Artemis zou het geld wegschieten en het laten uitkomen bij de juiste persoon, die echt wat nuttigs met het geld zou doen. Boeddha beveelde Hong Song Nam de ogen te sluiten en 5 minuten te wachten. Toen hij na 300 seconden zijn ogen opende, was al zijn geld weg en was het contact verloren gegaan.

Het briefje van 10 was inmiddels uitgekomen bij Silvana Arias, die zich begaf in de stad Machu Picchu. Silvana was altijd heel goed geweest voor haar medemens, maar had er echter nooit iets voor teruggekregen. Nu werd zij eindelijk beloond, door God nog wel! Uiteraard was zij zich niet bewust van dit wonder, maar hoe het kon dat er opeens een (inmiddels niet meer verkreukeld) briefje van10 euro in haar broekzak zat wist ze niet. Maarja, zulke dingen gebeuren in Peru, he. Maar ze was helemaal niet in Peru, ze was namelijk in Tsjechië! In de joodse wijk Sint-Procopiusbasiliek in Třebíč nog wel! Hierna zou ze naar Kutná Hora gaan om een dierenwinkel te openen. Ze zat dus in de trein. En wat gebeurt er in de trein? Heel goed, je kaartjes worden gecontroleerd (jaja, ook in Tsjechië), en wat is er zeg maar áltijd aan de hand als je gecontroleerd wordt? Heel goed, je bent je kaartje kwijt of vergeten. Normaal vergeet je hem nóóit, maar áltijd als er controle komt heb je hem net toevallig niet bij je. En wat gebeurt er als je je kaartje niet bij je hebt en er wordt gecontroleerd? Alweer goed, je krijgt een boete. En wat moet een beroemde Peruviaan doen als hij/zij, zijn/haar kaartje vergeten is, hij/zij gecontroleerd wordt en hij/zij een boete krijgt? Nogmaals goed, de boete cash betalen. En wat doet een beroemde Peruviaan die een boete moet betalen voor het niet bij de hand hebben van zijn/haar treinkaartje? Precies, zijn/haar portomonnee pakken en betalen! En met wat betaalt een beroemde Peruviaan die zijn/haar kaartje is vergeten in de trein op weg naar Kutná Hora? Perfect, met het briefje van 10 natuurlijk! En laat de conducteur nou nét een beruchte fraudeur die dat geld van de boete eens lekker mee naar huis gaat nemen. In dit geval was het een Rus, niemand minder dan Konstantin Oestinovitsj Tsjernenko, die na zijn dood gevlucht was naar Tsjechië, om de rest van zijn... dood door te brengen. Ik weet niet hoe het bij de meeste van jullie zit, maar als ik dit zou lezen zou ik denken: "Wat moet een dode met al dat geld?''. Dat zal ik jullie eens haarfijn gaan uitleggen.

Kijk, in dit geval is de situatie vrij makkelijk te begrijpen en is het ook een redelijk logisch verhaal. Konstantin Oestinovitsj Tsjernenko was van 13 februari 1984 tot aan zijn dood, 10 maart 1985 secretaris-generaal van het Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Hij begon deze missie al ernstig ziek en zwak, en heeft niks kunnen doen aan de vreselijke omstandigheden in het land. En voor een secretaris-generaal is dat natuurlijk verschrikkelijk, want uiteindelijk gaat de rest van je leven er om om éindelijk die taak te krijgen, en dan heb je hem eindelijk en dan kan je feitelijk niks doen. Vooral als het communisten zijn, nemen ze hun taak erg serieus. Maarja, wat wil je als je land instort, jíj degene bent die er wat aan kan en/of moet doen en je simpelweg niet in stáát ben aan die taak te voldoen. Ik zou het niet zo boeiend vinden als ik in die situatie zat, ik bedoel, je bent toch al ernstig ziek, tegen de tijd dat je een beetje de draad te pakken krijgt ben je al dood. Maar, and that's the question, wat heeft die dude nou aan geld? Om zijn land mee te redden natuurlijk! Konstantin verzamelt geld om, als hij genoeg heeft, dat allemaal aan Rusland te schenken, zodat zijn zonden vergeven zullen worden. En omdat je als dode niet zo makkelijk aan werkt komt, werkt hij maar als conducteur... Het zal dus nog even duren, maar over een paar jaar zal hij rustig kunnen dood zijn! Zodra de tijd daar rijp voor is...

Maar wie benut zijn kans níet als er een dode, oud-president over straat loopt? Tuurlijk ga je dan een handtekening vragen! Maar niet altijd hou je er 5,000 euro aan over! Toen er een historicus Konstantin Oestinovitsj Tsjernenko zag lopen en dat volgens hem toch écht niet kon, besloot hij er op af te rennen en te roepen. ''Meneer Tsjernenko!!'', klonk er door de straten. Konstantin liet van zijn schrik zijn tas vallen en rende als een speer weg. Eduard Jan Dijksterhuis was de gelukkige historicus. Wat hij in Tsjechië deed, was natuurlijk duidelijk. Want wat een historicus daar moet, dat is zo vanzelfsprekend, daar ga ik niet eens op in. Dus. Hij zou die avond teruggaan naar Nederland, om 21:53 vertrok zijn vliegtuig. Eenmaal aangekomen was er een zeer grote drugscontrole op het vliegveld, omdat er iemand ontsnapt zou zijn aan een waakhond die dit opgemerkt had. Kan je het je voorstellen? Élke tas werd gecontroleerd. ELKE! Dus ook de tas van Eduard... En het is nogal verdacht dat je tussen je onderbroeken en vieze sokken 5,000 euro heb zitten, dus moest meneer Dijksterhuis alles is komen uitleggen op het politiebureau in Nederland! Omdat ze dachtten dat die 5,000 euro wel eens het geld zou kunnen zijn dat de drugs hebben opgeleverd en de historicus zo dus ook de man is die was weggerend voor de waakhonden, moest hij óf de cel in óf een boete betalen. Hij koos voor de boete, die 16,000 euro bedraagte. Hij verkocht zijn vrouw, kinderen en huis en gaf het allemaal aan de politie, inclusief de 5,000 euro. Zo kwam het geld weer terecht in de bank. En wie nam het, 5 dagen later, op uit de bank om schulden af te lossen? Precies, dat was ik! Niemand minder dan de schrijver van dit blog, niemand minder dan een simpele scholier, niemand minder dan...

G

zaterdag 3 november 2007

God, wilt U mij verdoemen?

Stel je voor dat je blind of doof bent. In het enige geval heb je nog nóóit iets gezien, in het andere geval nog nóóit wat gehoord. Tenzij je doof of blind bent geworden na een ongeluk, maar daar gaan we maar even niet vanuit.

Als je daar over nadenkt is het best verneukt, eigenlijk. Als je doof bent, kan je tenminste nog de wereld zien, letters zien, optredens meemaken, communiceren. Als je blind bent kan je natuurlijk óók wel communiceren, alleen veel moeilijker. Maar dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat het een pretje is om doof of blind te zijn, anders zouden we dat allemaal wel zijn. Ervan uitgaande dat God het beste met ons voor heeft, hahaha. Niet dat ik in God geloof (wat niet wil uitsluiten dat hij niet bestaat), maar daar ga ik het een andere keer wel over hebben.

Moet je je nu eens gaan bedenken hoe het zou zijn als je én blind, én doof bent. Dan zit je gewoon hélemaal afgesloten van de wereld, je hebt geen idee hoe je eruit ziet en het kan je ook niet verteld worden, want dat hoor je niet. En al hoor je dat wel, en je vader of moeder verteld je dat je blond haar hebt en rode sokken aan, heb je natuurlijk nóg geen idee wat dat allemaal betekent. En naar mijn idee kan je er dan ook geen voorstelling van hebben, want je weet niet hoe ''rood'', of ''blond'' eruit ziet, wat dat inhoudt.

Godver, wat een dramatisch onderwerp weer.


''Godverdomme'', ik vind ook zo raar dat christenen dat een scheldwoord vinden. Je zegt toch alleen maar: "God verdoeme deze pijn"? Je wilt juist z'n hulp! Wat is dáár nou mis mee? Christenen zitten verdomme elke avond te bidden en te bedanken voor alles wat God ó zó goed doet en dan vinden ze het wel erg als iemand zijn hulp wilt? Nou, dat vind ik JE REINSTE ONZIN, haha. Ik ben wel in een lollige bui vandaag, zeg.



Sinds gisteren ben ik aan een band gekoppeld, Avenged Sevenfold genaamd. Ik had er al van gehoord, maar zó geweldig vond ik het allemaal niet. Totdat... ik dit nummer hoorde! Jaja, er komt weer een clip aan. De meeste 'metal' vind ik niet chill door de zang, maar hier is alleen het begin grunten. En de muziek is natuurlijk !!ROCK 'N ROLL!! dus is de muziek goed, de zang goed, dus dat is goed genoeg voor mij. En aangezien jij je geroepen voelt dit filmpje te bekijken, ga je natuurlijk even naar de oorspronkelijke post, www.gcorner-corner.blogspot.com om het filmpje te bekijken, want bij Hyves doet 'ie het niet! Komt ie dannn!



Dat was het weer voor vandaag, dus, tot de volgende keer maar weer!


Gr, G

zondag 28 oktober 2007

De kleine zwerver in de grote stad.

Zie de blik van een arme zwerver, kijkend in de ogen van een rijk, gelukkig man. Zie de blik van de arme, huisloze man als de alleshebbende man hem zomaar passeert. Het alledaagse leven van een op de straat levend, nietshebbend persoon.

Meestal zie je mánnen liggen, ergens in het centrum van een grote stad, in een diep donker hoekje, verscholen onder een koude slaapzak en een bekertje met wat wisselgeld. Soms zijn het ook vrouwen, hoewel dat over het algemeen minder vaak voorkomt. Wat hebben die mensen toch gedaan, dat je zó arm terecht kunt komen. In Den Haag vond ik dat er al teveel lagen, maar dan kom je in de grotere steden in het buitenland, blijkt het daar dus veel erger te zijn. Dublin, Parijs Lissabon, Barcelona, Stockholm, New York, allemaal steden vol met zwervers. In Nederland verbaas ik me er over dat er überhaupt zwervers zijn, want hier krijg je zo een uitkering. Maar, dan moet je wel ooit gewerkt hebben, want daar gaat het principe van een uitkering vanuit.

Maar als je alleen al het uiterlijk hebt van een zwerver, word je toch ook veel moeilijker aangenomen? ''Ja'', zeggen ze dan bij een beautyzaak, ''mensen met zo'n uiterlijk nemen we niet aan hoor''. En dat is dan natuurlijk een overdreven voorbeeld, maar ik denk dat niet alleen beautyzaken er zo over denken.

Vanuit dat feit uitgaand zou je dus kunnen zeggen dat er in zo'n ''redelijk'' land als Nederland, toch nog wordt gekeken naar het uiterlijk en/of vroegere afkomst. Maarja, altijd beter dan in andere landen niet eens een uitkering kúnnen krijgen en gewoon dood liggen rotten op de straat.

De goede doelen zijn tegenwoordig ook al onzin, aangezien 9 van de 10 euro die je stort in eigen zak wordt gestoken, zij het niet meer. Lopen ze wél reclames te maken van: ''O, kijk toch naar al die zielige kindertjes, heb jij wat voor ze over? Want JIJ kan het verschil maken. Elke cent die je geeft is er 1!''. Ja, om je dikke Porsche mee op te pimpen! Gevoelloos, vind ik dat. Uit dat soort gebeurtenissen zou je kunnen afleiden hóe verschrikkelijk egocentrisch de mensheid toch is. Het idee is goed, wat er uitkomt niet. En dan komt daar óók nog bij dat andere goede doelen daar nu dus onder leiden, ook al gaat maar bij een enkel doel het geld daadwerkelijk dáár heen waar het voor bestemd is.

En zo gaat het ook bij zwervers. Geef jij 5 euro aan een zwerver, gaat dat geld hoogstwaarschijnlijk niet naar brood of melk, maar naar bier of wiet. En het is niet zo dat ik een vreselijk beeld heb van zwervers, anders zou ik er niet zo'n blog over schrijven. Alleen het is meer van, als zo'n zwerver nou eens gaat nadenken en zijn best gaat doen er weer bovenop te komen, dat in zeer veel gevallen zal lukken. En dat vind ik zonde, gewoon zonde.

Als je op het Spui zit en er komt een zwerver naast je zitten, is dat gezellig. Vaak zijn het mensen met de beste muzieksmaak en een goede kijk op de zaken. Alleen niet op hun eigen, en daar ligt het probleem. Of ze raken ''trots'' op hun onafhankelijke leventje, en willen er niet van af. Gaan aan de drank en de drugs en sterven een eenzame dood, ergens op een pleintje, midden in de nacht. En dat vind ik zonde, gewoon zonde.


Gr, G

vrijdag 26 oktober 2007

De ronde kamer met 4 hoeken.

Daar zit ik dan weer, zielsalleen voor mijn computer. Zeven oudersloze, lege dagen zijn in no-time voorbijgegaan. Nou ja, ze zijn nog niet helemaal om, maar de resterende tijd die mij nog te wachten staat is verwaarloosbaar. Ben toch niet thuis, dus merk er niet eens wat van. En dan loop ik wel blogs te schrijven dat je moet leven, de vruchten van je leven moet plukken en vooral niet de enige tijd díe je hebt, de tijd die je leeft dus, niet moet verwaarlozen. Maar ikzelf zit 24/7 achter een beeldscherm in een kamer waar sommige mensen misschien wel claustrofobisch van zouden worden.

Claustrofobie? Eens even een kijkje nemen op Wikipedia.

Claustrofobie of engtevrees is een specifieke fobie voor kleine of afgesloten ruimten. De naam is afkomstig van het Latijnse claudere (sluiten) en het Griekse fobos (angst).

Mensen die aan claustrofobie lijden, ontwikkelen angstsymptonen als ze zich in ruimten bevinden die moeilijk snel te verlaten zijn, zoals liften, vliegtuigen en treinen of ruimten die zij als te klein, te benauwd ervaren. In ernstige gevallen kunnen paniekaanvallen optreden en probeert men aan de situatie te ontsnappen, zelfs als dit ernstig gevaar oplevert. Anderzijds is het mogelijk dat men door de angst 'bevriest'.


Okaaay, claustrofobie dus. Ben ík even blij dat ik daar geen last van heb. Zie je het al voor je? Dat gaan we eens even aan de binnenkanten van onze ogen bekijken.

Je bent net jarig geweest, je oma denkt: ''laat ik eens gezellig met mijn allerliefste kleinzoon gan winkelen''. Je komt in een grote winkel en moet 6 verdiepingen omhoog. De lift is leeg, je bent daar alleen maar met je oma. Je moet steeds even wachten, je weet hoe dat gaat met liften van tegenwoordig, en opeens krijg je een paniekaanval. Je begint helemaal te zweten, je t-shirt uit te scheuren, je oma probeert je nog te kalmeren, maar dat heeft al geen zin meer. Je trapt de glazen van de lift kapot, wordt nog gekker als je al was, en springt naar beneden. Je oma kijkt je met verbaasde, natte ogen na. Ze ziet je vallen en zij was de laatste, de allerlaatste, die iets tegen je zei, die contact met je had, die er zo graag een gezellige, warme middag van had willen maken, want zo vaak krijgt zij die kans niet.

Moet je je DAT eens voorstellen! Zal ik er een boek over schrijven?

Dus, ga of nooit met je lieve oma winkelen, OF zorg dat je geen claustrofobie krijgt. Zo, dat was weer een wijze les voor vandaag.


Tsja, misschien komt er een dag dat ik wél iets te melden heb.


Gr, G


donderdag 25 oktober 2007

Wet en dood.

Soms vraag ik mijzelf wel eens af, waarom dingen soms zo moeilijk moeten gaan. Zo heb je bijvoorbeeld de wet, om maar meteen over te gaan op mijn onderwerp. Persoonlijk vind ik de wet uiteraard nodig, maar waarom het wetboek in zo'n moeilijk te begrijpen taal is geschreven snap ik niet. Het moet toch voor iederéén te begrijpen zijn? Word het soms zo geschreven zodat niet iedereen het snapt en alleen de wat hoger opgeleidde in deze wrede wereld overleven? Of is het allemaal geschreven door iemand die zó slim is, die deze taal zó gebruikelijk vind en hij niet nadenkt over mensen die het misschien niet zouden kunnen snappen? Wie weet.

Burgerlijk Wetboek 1 (BW1)

Artikel 412 | BW1, Boek 1, Titel 18, Afdeling 2

1.
Wanneer aan een persoon wiens bestaan onzeker is een erfdeel of een legaat opkomt, waartoe, indien hij niet in leven mocht zijn, anderen zouden gerechtigd zijn, verleent de rechtbank aan die anderen op hun verzoek machtiging tot de uitoefening van het recht van erfgenaam of legataris.

2.
De rechtbank kan zo nodig, openbare oproepingen bevelen en behoedmiddelen ten behoeve van de belanghebbenden voorschrijven.

3.
Indien na het verlenen van de machtiging mocht blijken, dat de vermiste op de dag van het openvallen der nalatenschap heeft bestaan, kan de teruggave van de in bezit gekomen goederen en van de vruchten worden gevorderd, op de voet en onder de beperkingen als hierna bij de verklaring van vermoedelijk overlijden is aangegeven.

4.
Het eerste tot en met derde lid is van overeenkomstige toepassing op een uitkering uit levensverzekering, waartoe de persoon wiens bestaan onzeker is de eerstgeroepen begunstigde is.


Toen ik dit las dacht ik echt: ''watte fuck?''. Ik dacht namelijk altijd dat de enige personen waarvan men aarzelde of zij leven Tupac Shakur en Osama Bin Laden waren! Maar er schijnen dus hele wetten over te zin, waar ik overigens niks van begrijp. Je hebt al recht op een erfenis voordat de persoon helemaal dood is verklaard? Tenminste, dat begrijp ik er van. En als de vermiste weer terug is, moet je het weer allemaal teruggeven. Ja, lekkere boel, heb je net lekker al zijn/haar geld uitgegeven, moet je het terug gaan betalen. Of bedriegen mijn ó zó slaperige ogen mij en staat er iets heel anders?


Beetje tegenstrijdig natuurlijk, een zoon van iemand die vice-president van het college van beroep voor het bedrijfsleven is, en die sommige, zij het niet de meeste, wetten onzin vindt.

Zucht, wat mis ik mijn ouders toch. Haha.

In bovenstaande zit slechts een kern van waarheid, ik vind het vreselijk relax de hele dag niks te doen, om 5 uur te douchen en om 5 uur te gaan slapen, maar er moet maar eens een einde aan komen. Amper frisse lucht is ook weer niet goed voor je, hoe chill je het ook hebt.

''Chill'', moet dat woord niet eens in het woordenboek?



Toen ik laatst om 03:00 met Thomas (die er overigens nog STEEDS NIET over geblogt heeft!) een avondwandelingetje ging maken van 3,5 uur, hadden we een gespreksonderwerp dat mij helder is bijgebleven. De rest is in een soort vage ruimte tussen mijn hersenen en mijn tepels. Dus.

Het ging over het feit of dode mensen mee konden kijken met de dingen die je doet. Misschien staat mijn opa nu wel achter mij, mee te lezen wat ik allemaal typ, mee te lezen wat ik allemaal wel niet meemaak in deze rustige, nietszeggende vakantie. Zelf blijf ik liever helemaal uit die wereld en heb zoiets van, ''ik merk het ooit wel'', maar er zijn mensen die helemaal obsessed zijn door dode mensen en hun eigen theorieën maken. Ziek, vind ik dat. Wat of wie dood is blijft dood, hoe graag je het ook weer tot leven wilt hebben, of hoe graag je het dood wilt houden.

Uiteindelijk ga je toch dood. Er komt een dag, dat je gewoon niet meer leeft. Raar is dat, als je erover nadenkt, dat is dus gewoon iets dat ALLE mensen gemeen hebben. Liefdesdrama's, geluk, verdriet, dat zijn dingen waar de meeste mensen over mee kunnen praten, maar ik zou mij wel een soort A-seksuele, autistische en psychopatische geleerde kunnen voorstellen die helemaal in zijn eigen wereld leeft en zich niks aantrekt van dood, leven en liefde. Maar dood gaat hij ook.

Er komt dus gewoon een dag, dat je iedereen en alles achterlaat, zij het in verdriet, zij het in geluk. Word je nou doodgeschoten op je 18e of sterf je als een gelukkige, oude man/vrouw, die alles heeft meegemaakt, die werelden heeft gekend waar mensen van mijn leeftijd niks vanaf weten, dood ga je.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je dan niet het beste uit je leven moet halen, dat je de vruchten van je leven moet plukken. De meest fantastische dingen doen, alles hebben meegemaakt en als een trots persoon sterven. Maar bij trots hoort ook verdriet, men zegt weleens: ''Een man ben je pas als je hart een keer gebroken is''. Zelf vind ik dit onzin, volgens de wet word je bij je geboorde man/vrouw verklaard, haha. Tuurlijk snap ik de uitspraak, maar ik moet toch argumenten hebben er tegenin te gaan.

Conclusie: dood ga je, maar laat het geen makkelijke dood worden en leef je leven. Blijf niet te lang haken bij het verdriet dat je zeker gaat tegenkomen of al bént tegengekomen.

LEEF, SLET!







maandag 22 oktober 2007

Rob Douman.

Daar zit ik dan, zielsalleen voor mijn beeldscherm, nadenkend over wat de komende week mij gaat brengen. De afgelopen dagen waren namelijk niet zo spectaculair. Op zaterdag na voetbal aan één stuk door gecomputerd (en dan niet denken dat ik een of andere freakerige nerd ben die alleen maar spelletjes speelt) tot het avondeten, en er daarna weer achter gesprongen. Op zondag, na het ontbijt, stond de stoel zo verleidelijk naar mij te knipogen dat ik het niet kon weerstaan en wéér achter de computer ging. Tot het 17:00 was, voor mij tijd om te douchen. Daarna weer achter de computer, eten, computer. Die avond met Fedor van 22:00 tot 05:00 tv gekeken, (88 Minutes, Southpark, Family Guy), gaan pitten en in de middag weer op de computer gegaan. Dat was dus vandaag, ik heb zojuist gekookt en gegeten en nu zit ik er weer achter.

Als ik dit aan mezelf zit te vertellen, vraag ik me wel eens af of mijn leven er later ook zo uit uit gaat zien. Krijg ik een baan? Kinderen? Een huis? Een flat? Een warme doos om in te slapen? Of allemaal? Word ik miljonair? Blijk ik een vreselijke bassist en zanger te zijn die (uiteindelijk) solo-albums gaat maken en wereldberoemd word? Word ik journalist? Word ik iemand die wat te vertellen heeft? Wiens mening belangrijk is?

''Time will tell'', maar daar heb ik toch niks aan? Moet ik dan altijd blijven wachten? Dan zou ik voor altijd in dit leventje vast blijven zitten totdat ''My TIME'S UP!!''. De meeste dingen ''komen wel'', maar de dingen die niet komen, zal ik in staat zijn die te vergeten of blijf ik altijd wachten tot ze tóch komen?

Stel nou dat ik een redelijke baan krijgt met een aardig loon, maar daar houdt het dan ook mee op. Ik woon in een klein huurhuisje in Amsterdam, alleenstaand, zonder kinderen. Wat gebeurt er dan? Zal ik er gewoon mee leren leven of zal ik denken aan ''hoe het zou zijn als...''? Het is toch redelijk frustrerend als je daar over nadenkt en je jezelf kan vertellen dat je daar eigenlijk helemaal geen controle over hebt. Pas als het moment daar is, zonder enige voorbereiding, moet je beslissingen nemen die de rest van je leven kunnen veranderen. Zo moet ik dit jaar een profiel kiezen, stel dat ik het verkeerde kies? Stel ik blijk een verschrikkelijk goed zakenman te zijn, maar kies geen economie? Stel ik schijn een verschrikkelijk goede tolk te zijn, maar kies geen Duits? Wat dan? Stel dat ik zo veel misloop dat het het allemaal niet meer waard is? Stel dat je je dáár van bewust bent, dat je gewoon wéét dat je dingen misloopt, maar er niks aan kan doen?

Het klinkt allemaal misschien dramatisch, maar aan elk besluit zit een gevolg.

Tip van de dag: Denk na over je beslissingen in het leven, denk na over wat je te wachten staan, in een toekomst, ver hier vandaan.


OF FUCK IT ALL!!!

Gr, G

zondag 21 oktober 2007

Especially for you, haha.

Hi folks!!

Today we're going to do it a little bit different. A friend of mine, called Beki, is always complaining about the fact that she doesn't understand what I'm writing on my blog. Not because she's a stupid idiot who is too dumb to understand what I'm writing, but just because she's English! So that's the reason why I'm writing in English today...

The only problem is that I don't have a subject! I cán just write some crap and hope that you guys have a GREAT time reading all this, but because I write in English today, I don't think most of the people are going to START reading anyway.

But still I'm going to try writing a very short story about a very boring subject. The song that's on my mind today!

Without the lyrics, because my English girl can understand it anyway. Enjoi!!


Neil Young - Cowgirl In The Sand



Nou, dat was het weer voor vandaag!

Gr, G!

vrijdag 19 oktober 2007

3 teksten, 3 buien.

Om toch nog even het feit te benadrukken dat je Michael Jackson gewoon DAMN cool moet vinden, komen hier 3 teksten + bijbehorende filmpjes (die je op Hyves niet kan zien, maar op m'n oorspronkelijke post wel) van nummers. 1 voor als je helemaal genoeg van iemand hebt, 1 voor als je in een emotionele liefdesbui ben en 1 voor als je gewoon wilt swingen! Komen ze...

Michael Jackson - Beat It




They told him don't you ever come around here
Don't wanna see your face, you better disappear
The fire's in their eyes and their words are really clear
So beat it, just beat it

You better run, you better do what you can
Don't wanna see no blood, don't be a macho man
You wanna be tough, better do what you can
So beat it, but you wanna be bad

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right
Just beat it, beat it
Just beat it, beat it
Just beat it, beat it
Just beat it, beat it

They're out to get you, better leave while you can
Don't wanna be a boy, you wanna be a man
You wanna stay alive, better do what you can
So beat it, just beat it

You have to show them that you're really not scared
You're playin' with your life, this ain't no truth or dare
They'll kick you, then they beat you,
Then they'll tell you it's fair
So beat it, but you wanna be bad

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right
Just beat it, beat it
Beat it, beat it, beat it

Beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or who's right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right
Just beat it, beat it
Beat it, beat it, beat it

Beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or who's right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Showin' how funky and strong is your fight
It doesn't matter who's wrong or right

Just beat it, beat it, beat it, beat it
No one wants to be defeated
Just beat it, beat it
Beat it, beat it, beat it


Vervolgens het nummer dat bij de emotionele liefdesbui hoort...

Michael Jackson - I Just Can't Stop Loving You




[Michael]
Each Time The Wind Blows
I Hear Your Voice So
I Call Your Name . . .
Whispers At Morning
Our Love Is Dawning
Heaven's Glad You Came . . .

You Know How I Feel
This Thing Can't Go Wrong
I'm So Proud To Say
I Love You
Your Love's Got Me High
I Long To Get By
This Time Is Forever
Love Is The Answer

[Siedah]
I Hear Your Voice Now
You Are My Choice Now
The Love You Bring
Heaven's In My Heart
At Your Call
I Hear Harps,
And Angels Sing

You Know How I Feel
This Thing Can't Go Wrong
I Can't Live My Life
Without You

[Michael]
I Just Can't Hold On

[Siedah]
I Feel We Belong

[Michael]
My Life Ain't Worth Living
If I Can't Be With You

[Both]
I Just Can't Stop Loving You
I Just Can't Stop Loving You
And If I Stop . . .
Then Tell Me Just What
Will I Do

[Siedah]
'Cause I Just Can't Stop
Loving You

[Michael]
At Night When The
Stars Shine
I Pray In You I'll Find
A Love So True . . .

[Siedah]
When Morning Awakes Me
Will You Come And Take Me
I'll Wait For You

[Michael]
You Know How I Feel
I Won't Stop Until
I Hear Your Voice Saying
"I Do"

[Siedah]
"I Do"
This Thing Can't Go Wrong

[Michael]
This Feeling's So Strong

[Siedah]
Well, My Life Ain't
Worth Living

[Both]
If I Can't Be With You
I Just Can't Stop Loving You
I Just Can't Stop Loving You
And If I Stop . . .
Then Tell Me, Just What
Will I Do

[Michael]
I Just Can't Stop Loving You

[Siedah]
We Can Change All The World
Tomorrow

[Michael]
We Can Sing Songs Of
Yesterday

[Siedah]
I Can Say, Hey . . .Farewell
To Sorrow

[Michael]
This Is My Life And I,

[Both]
Want To See You For Always
I Just Can't Stop Loving You

[Siedah]
No, Baby

[Michael]
Oh!

[Both]
I Just Can't Stop Loving You

[Siedah]
If I Can't Stop!

[Both]
And If I Stop . . .

[Siedah]
No

[Michael]
Oh! Oh! Oh . . .Oh . . .

[Siedah]
What Will I Do? Uh . . .Ooh . . .
(Then Tell Me, Just What
Will I Do)

[Both]
I Just Can't Stop Loving You

[Michael]
Hee! Hee! Hee! Know I Do
Girl!

[Both]
I Just Can't Stop Loving You

[Michael]
You Know I Do
And If I Stop . . .

[Both]
Then Tell Me, Just What
Will I Do

[Both]
I Just Can't Stop Loving You

En als laatste, natuurlijk de knaller!

Michael Jackson - Billie Jean



She was more like a beauty queen from a movie scene
I said don't mind, but what do you mean I am the one
Who will dance on the floor in the round
She said I am the one, who will dance on the floor in the round

She told me her name was Billie Jean, as she caused a scene
Then every head turned with eyes that dreamed of being the one
Who will dance on the floor in the round

People always told me be careful of what you do
And don't go around breaking young girls' hearts
And mother always told me be careful of who you love
And be careful of what you do 'cause the lie becomes the truth

Billie Jean is not my lover
She's just a girl who claims that I am the one
But the kid is not my son
She says I am the one, but the kid is not my son

For forty days and for forty nights
The law was on her side
But who can stand when she's in demand
Her schemes and plans
'Cause we danced on the floor in the round
So take my strong advice, just remember to always think twice
(Do think twice)

She told my baby we'd danced till three, then she looked at me
Then showed a photo my baby cried his eyes were like mine (oh, no!)
'Cause we danced on the floor in the round, baby

People always told me be careful of what you do
And don't go around breaking young girls' hearts
She came and stood right by me
Then the smell of sweet perfume
This happened much too soon
She called me to her room

Billie Jean is not my lover
She's just a girl who claims that I am the one
But the kid is not my son

Billie Jean is not my lover
She's just a girl who claims that I am the one
But the kid is not my son
She says I am the one, but the kid is not my son

She says I am the one, but the kid is not my son
Billie Jean is not my lover
She's just a girl who claims that I am the one
But the kid is not my son
She says I am the one, but the kid is not my son

She says I am the one, but the kid is not my son
She says I am the one

Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover

Billie Jean is
Billie Jean is
Billie Jean is

Not my lover
Not my lover
Not my lover
Not my lover

Billie Jean is not my lover (she is just a girl)
Billie Jean is not my lover (she is just a girl)
Billie Jean is not my lover (she is just a girl)
Billie Jean is not my lover (she is just a girl)

Billie Jean is
Billie Jean is

Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover

Billie Jean is
Billie Jean is

Billie Jean is not my lover
Billie Jean is not my lover


Dat was het alweer... lekker hele pagina's gevuld en toch een boodschap overgebracht, hehe.


Gr, G

donderdag 18 oktober 2007

Onverantwoordelijkheid.

Je hebt van die mensen, die zich (haast) nooit aan hun afspraken houden. Dan wordt je iets beloofd, en vervolgens komt er niks van. Dan heb ik het nu niet over je kamer opruimen en dat je ma boos wordt als je dat niet hebt gedaan, maar meer zo van, als je iets met je vrienden afspreekt en ze komen gewoon niet opdagen. Beetje laat, oké, dat ben ik zelf vaak ook, maar niet komen? Of op het allerlaatste moment afhaken?

Soms klink ik toch zo als een leraar...


Morgen. Morgen is de dag. Morgen is de dag, dat het Huygens naar Event Plaza gaat. En morgen is ook de dag, dat ik voor het eerst een soort van toestemming heb gekregen er NIET heen te gaan, hoewel in de nieuwsbrief staat dat het verplicht is en mijn ouders zich hiervan bewust zijn. Jaja, ik heb ze overgehaald! ''Met een lekkere babbel en een charmante kop kom je een heel eind'', zei mijn moeder toen we uitgepraat waren, haha.

Het zijt zo.

Gr, G

dinsdag 16 oktober 2007

Dude, accept!

Er zijn dingen die ik niet snap. Zoals natuurkunde, scheikunde, maar er zijn uiteraard ook veel ménsen die ik niet snap. Je weet wel, van die meelopers, die niet hun eigen mening durven te vormen, en daarom die van de grootste groep jatten. Zo is voor mijn gevoel ook de kwestie (of questie?) bij Michael Jackson.

In de jaren '80 vond iedereen Jackson geweldig, het was, en is, een uitstekende danser, met goede teksten en geniale clips.

Totdat hij zich een beetje terugtrok, de media toch écht nieuws nodig had en daarom wat meer naar zijn privé-leven begon te kijken. Opeens was het kinderachtig en raar dat zijn gigantische stuk land Neverland heette en hij werd beschouwd als een enge, rare man. Mede door het feit dat hij werd aangeklaagd door een 13-jarige, die beweerde lastiggevallen te zijn door hem.

Ook al hád het Amerikaanse rechtssysteem Jackson als onschuldig verklaard, toch had hij nog een soort schadevergoeding uitbetaald. En ook al ben je onschuldig als het rechtssysteem dat zegt, toch zagen de mensen dit als een soort bekentenis...

En nu luistert niemand, tenminste de jongere groep, meer naar Jackson, terwijl hij nog even goed is als altijd. En dan zeggen, vooral de modekutjes, altijd van ''het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk'', toch heeft iedereen er commentaar op dat hij nu blank is. Niemand behalve Michael zelf weet of het waar is dat het door een ziekte komt, maar wij hebben toch geen recht van spreken of oordelen, het gaat toch om de muziek? Uiterlijk is toch niet belangrijk? Toch ben ik één van de weinige in mijn leeftijdscategorie die Jackson herontdekt heeft en hem wel degelijk geweldig vindt. Raar, hé?


Om nog even in de sfeer te komen, gooi ik er nog maar een filmpje in. Op Hyves valt die niet te zien, dus moet je even op de oorspronkelijke post kijken, dan zie je dit geweldige filmpje alsnog!! En excuses het voor het lettertype.

En natuurlijk even de tekst erbij.


I'm gonna make a change, for once in my life
It's gonna feel real good, gonna make a difference
Gonna make it right...

As I, turn up the collar on my favorite winter coat
This wind is blowin' my mind
I see the kids in the street, with not enough to eat
Who am I, to be blind? Pretending not to see their needs
A summer's disregard, a broken bottle top
And a one man's soul
They follow each other on the wind ya' know
'Cause they got nowhere to go
That's why I want you to know

I'm starting with the man in the mirror
I'm asking him to change his ways
And no message could have been any clearer
If you wanna make the world a better place
(If you wanna make the world a better place)
Take a look at yourself, and then make a change
(Take a look at yourself, and then make a change)
(Na na na, na na na, na na, na nah)

I've been a victim of a selfish kind of love
It's time that I realize
That there are some with no home, not a nickel to loan
Could it be really me, pretending that they're not alone?

A willow deeply scarred, somebody's broken heart
And a washed-out dream
(Washed-Out dream)
They follow the pattern of the wind, ya' see
Cause they got no place to be
That's why I'm starting with me
(Starting with me!)

I'm starting with the man in the mirror
(Ooh!)
I'm asking him to change his ways
(Ooh!)
And no message could have been any clearer
If you wanna make the world a better place
(If you wanna make the world a better place)
Take a look at yourself and then make a change
(Take a look at yourself and then make a change)

I'm starting with the man in the mirror
(Ooh!)
I'm asking him to change his ways
(Change his ways-Ooh!)
And no message could've been any clearer
If you wanna make the world a better place
(If you wanna make the world a better place)
Take a look at yourself and then make that...
(Take a look at yourself and then make that...)
Change!

I'm starting with the man in the mirror,
(Man in the mirror-Oh yeah!)
I'm asking him to change his ways
(Better change!)
No message could have been any clearer
(If you wanna make the world a better place)
(Take a look at yourself and then make the change)
(You gotta get it right, while you got the time)
('Cause when you close your heart)
You can't close your... your mind!
(Then you close your... mind!)
That man, that man, that man, that man
With that man in the mirror
(Man in the mirror, oh yeah!)
That man, that man, that man
I'm asking him to change his ways
(Better change!)
You know... That man
No message could have been any clearer
If you wanna make the world a better place
(If you wanna make the world a better place)
Take a look at yourself and then make a change
(Take a look at yourself and then make a change)
Hoo! Hoo! Hoo! Hoo! Hoo!
Na na na, na na na, na na, na nah
(Oh yeah!)
Gonna feel real good now!
Yeah yeah! Yeah yeah! Yeah yeah!
Na na na, na na na, na na, na nah
(Ooooh...)
Oh no, no no...
I'm gonna make a change
It's gonna feel real good!
Come on!
(Change...)
Just lift yourself
You know
You've got to stop it. Yourself!
(Yeah!-Make that change!)
I've got to make that change, today!
Hoo!
(Man in the mirror)
You got to
You got to not let yourself...
Brother...
Hoo!
(Yeah!-Make that change!)
You know-I've got to get that man, that man...
(Man in the mirror)
You've got to
You've got to move! Come on! Come on!
You got to...
Stand up! Stand up! Stand up!
(Yeah-Make That Change)
Stand up and lift yourself, now!
(Man in the mirror)
Hoo! Hoo! Hoo!
Aaow!
(Yeah-Make that change)
Gonna make that change... come on!
(Man in the mirror)
You know it!
You know it!
You know it!
You know...
(Change...)
Make that change


vrijdag 12 oktober 2007

Mijn tandenborstel en ik.

De titel zegt het al, het gaat vandaag over mij en mijn tandenborstel. Al sinds, wat zal het zijn, eind vorig jaar zijn we samen. Het is overigens een hele mooi tandenborstel, wit met een beetje donkerblauw. Hij stond altíjd voor me klaar, op vakantie nam ik hem mee, en soms mocht hij op mijn bureau overnachten. Meer wil je gewoon niet, als tandenborstel zijnde.

Ook vertelde we elkaar veel verhalen, en dan moeten jullie niet denken dat we het over mondhygiëne hadden, maar echt gewoon diepe gesprekken.

Totdat... mijn beste vriend 3 dagen geleden opeens weg was. Ik zal het even uitleggen...


In de ochtend douche ik normaal gesproken om 07:08. Mijn broer heeft in het voornaamste geval daarvoor gedoucht, waardoor hij de badkamer in wil om zijn tanden te poetsen, als ik sta te douchen. Aangezien we dat allebei niet erg prettig vinden, en we toch echt samen (ook met Jesper, maar die komt pas later uit z'n bed met z'n luie reet) die badkamer moeten delen, zet ik als ik de badkamer in ga zijn tandenborstel en tandpasta op de... overloop, als je dat zo noemt? Zodat mijn broer Frank dan in de badkamer van mijn ouders zijn tanden kan poetsen.

Allemaal heel boeiend, maar 3 dagen geleden was het andersom. Ik douchte eerst, en dáárna pas mijn broer, waardoor híj mijn tandenborstel buiten moest zetten. Dus...

Ik poetste m'n tanden, ging naar school, kwam terug, ging huiswerk maken, computeren, eten, tv-kijken en slapen. Ongeveer. Maar toen... was mijn tandenborstel WEG!!!! Hij was nergens. Gewoon spoorloos verdwenen. Onvindbaar!

Duizend keer in de badkamer van mijn ouders gezocht, duizenden keren in onze eigen, maar hij was nergens te bekennen.

Uitgaande van het feit dat hij niet weg kón zijn, kwam ik de daaropvolgende dagen door. Waarschijnlijk schiet de vraag "Gadver, poetste je dan 3 dagen je tanden niet?'' door jullie domme hoofden, maar ik heb natuurlijk altijd een reservetandenborstel(niet elektrisch, maar wel een tandenborstel) klaar staan, want je weet maar nooit!!!

Dus.

Vanochtend werd ik wakker, ging douchen, ontbijten, wat kloten en toen mijn tanden poetsen. Ik deed het kastje open, waar alle gel en andere rare dingen instaan, EN HIJ STOND ER!!! MIJN tandenborstel was weer terecht. Echt als een geschenk uit de hemel stond hij weer op zijn oude vertrouwde plek. Onbegrijpelijk, maar waar.

Mijn tandenborstel en ik zijn herenigd!!!!!


Gr, G

donderdag 11 oktober 2007

Psycho-ass.

Blegh. Nergens zin in. Het liefst zou ik mezelf voor een maand opsluiten in mijn kamer en dan heel onopvallend eruit komen en kijken wat er allemaal is gebeurd. Zonder mij. Want wat zou er gebeuren, als ik er niet was?

Zijn alle gebeurtenissen van tevoren bepaald, of is álles wat gebeurt toeval? Of zouden diezelfde gebeurtenissen gewoon plaatsvinden, maar zonder mij? Zouden alle opmerkingen gewoon gemaakt worden, maar gewoon niet tegen mij? Is het van tevoren bepaald dat ik me nu zo erg verveel dat ik zo'n levenloos verhaal aan het typen ben?

Breken alle muzikanten door, slechts omdat van tevoren bepaald is dat zij door moeten breken? Zouden zij er uiteindelijk ook komen, zonder ooit een gitaar gekocht te hebben of iets dergelijks? Of wordt er pas vlak van tevoren bepaald wát er precies gaat gebeuren? Dat het van de situatie afhangt, die dan als enige níet van tevoren is bepaald?

Een blog vol vragen, niemand die het antwoord weet. Of is er iemand op aarde, die het wel weet? Of denkt diegene het alleen maar te weten? Heeft hij of zij bewijzen, erover nagedacht en tot bepaalde conclusies is gekomen? Niemand die het antwoord weet.

Dat is toch stom, van die vragen waarop niemand het antwoord weet.



Weg van de antwoordloze vragen, althans, onbekende antwoorden. Wat een psycho ben ik toch eigenlijk dat ik een blog kan vullen met vragen waar niet eens antwoorden op te krijgen zijn. Whatever.

''Kijk maar in je geschiedenisboek, dan zul je zien dat ik nog niet tot het verleden behoor'', dacht ik, toen ik een wekenoud artikel over Roel van Duijn in de krant las, wie overigens mijn oudoom of iets in die sfeer is. Hij had een boek geschreven over liefdesverdriet, had er onderzoek naar gedaan en wist er dus veel vanaf. Er stond dat mannen het vaak moeilijker hebben met het verwerken van dit eindloze feit en dat vrouwen simpelweg realistischer zijn. Wakker dat ik was toen ik het las, om 08:00, vond ik dat hij weleens gelijk zou kunnen hebben. Tegenwoordig zijn er naar mijn mening ook meer sletten dan echte players, dus daar zou het ook aan kunnen liggen.

Wat ik ook weet, is dat ik nu moet gaan afsluiten. Ik had verder toch niks meer te vertellen! Dus... tot de volgende keer!

Gr, G

zondag 7 oktober 2007

Yaay!

Vandaag is de dag gekomen, dat we het er eens over gaan hebben waarom nummers gaan over wat ze gaan en waarom dat interessant is, of juist niet. Veruit de meeste nummers gaan over liefde. Ik kan zo een lijst met nummers opnoemen die over liefde gaan.

Voor de gelegenheid zal ik eens beginnen met het nummer dat de laatste tijd het meeste indruk op mij persoonlijk heeft gemaakt.


The Rolling Stones - Angie

Angie, Angie, when will those clouds all disappear?
Angie, Angie, where will it lead us from here?

With no loving in our souls, and no money in our coats
You cant say we're satisfied
But Angie, Angie, you cant say we never tried

Angie, you're beautiful, but ain't it time we said goodbye?
Angie, I still love you, remember all those nights we cried?

All the dreams we held so close, seemed to all go up in smoke
Let me whisper in your ear
Angie, Angie, where will it lead us from here?


Oh, Angie, don't you weep, all your kisses still taste sweet
I hate that sadness in your eyes
But Angie, Angie, aint it time we said goodbye?

With no loving in our souls and no money in our coats
You can't say were satisfied

But Angie, I still love you, baby
Everywhere I look, I see your eyes
There ain't a woman that comes close to you
Come on baby, dry your eyes

But Angie, Angie, ain't it good to be alive?

Angie, Angie, they can't say we never tried...


Ook al wordt het hele huis gek van de heeele tijd die eeuwige Rolling Stones aanhoren, ik kick niet af. Er kwam enige variatie in, toen mijn grote broer Jesper kwam aanzetten met een cd van The Beatles, genaamd Rubber Soul [UK]. Ook hier sprak weer één nummer mij speciaal aan...



The Beatles - Nowhere Man

He's a real nowhere Man,
Sitting in his Nowhere Land,
Making all his nowhere plans
for nobody.

Doesn't have a point of view,
Knows not where he's going to,
Isn't he a bit like you and me?
Nowhere Man, please listen,
You don't know what you're missing,
Nowhere Man, the world is at your command.

(Lead Guitar)

He's as blind as he can be,
Just sees what he wants to see,
Nowhere Man can you see me at all?
Nowhere Man, don't worry,
Take your time, don't hurry,
Leave it all till somebody else
lends you a hand.

Doesn't have a point of view,
Knows not where he's going to,
Isn't he a bit like you and me?

Nowhere Man, please listen,
You don't know what you're missing,
Nowhere Man, the world is at your command.

He's a real Nowhere Man,
Sitting in his Nowhere Land,
Making all his nowhere plans
for nobody
Making all his nowhere plans
for nobody
Making all his nowhere plans
for nobody


Dit nummer gaat niet over de liefde, dat lijkt me duidelijk. Maar waarom spreekt het mensen dan aan? Ik dacht dat we net geconcludeerd hadden dat liefdesnummers het beter deden dan nummers over andere onderwerpen.

Nu nog één nummer, en dan heb ik er weer genoeg van. Een nummer dat ook indruk heeft gemaakt! Van niemand minder dan... Bob Dylan!

Bob Dylan - Lay Lady Lay




Lay, lady, lay, lay across my big brass bed
Lay, lady, lay, lay across my big brass bed
Whatever colors you have in your mind
I'll show them to you and you'll see them shine

Lay, lady, lay, lay across my big brass bed
Stay, lady, stay, stay with your man awhile
Until the break of day, let me see you make him smile
His clothes are dirty but his hands are clean
And you're the best thing that he's ever seen

Stay, lady, stay, stay with your man awhile
Why wait any longer for the world to begin
You can have your cake and eat it too
Why wait any longer for the one you love
When he's standing in front of you

Lay, lady, lay, lay across my big brass bed
Stay, lady, stay, stay while the night is still ahead
I long to see you in the morning light
I long to reach for you in the night
Stay, lady, stay, stay while the night is still ahead


Ook al ben ik een beetje afgedwaald van het oorspronkelijke onderwerp, namelijk wáárom nummers gaan waar ze over gaan, hoop ik toch dat het een beetje de moeite waard is dit allemaal te lezen en ik hoop ook te bekijken, als het allemaal gelukt is het met de filmpjes, hehe.


De volgende keer zal ik met een iets preciezer onderwerp komen, waar ik meer over kan vertellen! Want wat ik nog over het onderwerp van vandaag te zeggen heb: It's just the way it is and that's fine!


Gr, G!

vrijdag 5 oktober 2007

Het idee

Ik zit er al weken mee. Dat ene idee, dat waar ik niet op kan komen, dat wat mijn blog zó zou verbeteren, gewoon DAT ENE idee, dat er echt werkelijk UIT zou springen. Maar ik vrees dat dat idee nog niet bij mij is aangekomen en nog lekker ergens, op z'n gemak, ligt te wachten voordat het mijn hersenen kan voeren met genoeg inspiratie om een hele week aan een stuk door door te schrijven.

Maar hoelang gaat dat nog duren? Met een idee wordt vaak gedacht aan een gedachte, waar je je dus even, of voor langere tijd, bewust van bent. Maarja, waar ben ik mij nou van bewust? Van wat er gebeurt misschien, maar niet van wat ik wil schrijven.

Kortom, ik ben redelijk inspiratieloos, en das behoorlijk kut. Vooral als je stééds weer iets moet bedenken. De ene keer schiet er zo 1, 2, 3 iets te binnen, de andere keer zit je te denken, te denken, en schrijf je uiteindelijk maar niks.

Maar toch, ook al schoot mij tot nu toe níks te binnen, ik heb nu toch alweer aardig wat tekst. Ik heb dus negatieve gedachtes, positief ontwikkeld. Ha, zeg daar maar eens wat op terug.



Gr, G

dinsdag 2 oktober 2007

Damn!

Zucht. Kreun. Not in the mood. Jaja, 2 blogs geleden typte ik nog vrolijk wat je moet doen als je zo'n bui hebt, maar ik ben niet in the mood die wijze raad op te volgen. Dat moet je, bij nader inzien, pas doen als je wat dieper in de put zit. Ik ben pas net gevallen, denk ik dan. Zucht, waar gaat dit nou weer over? Over hoe moeilijk ik het heb?

Kinderen in Afrika, die hebben het pas moeilijk, die vegen hun fucking ass af met bladeren, als ze al wat te eten hebben om überhaupt uit te poepen? Die hebben geen dure computers, waarmee je allemaal onzin kunt uithalen, en geen tv's, die bekeken kunnen worden. Ze hebben niks! Slechts elkaar, de natuur en soms wat te eten. Maar is dat dan niet genoeg? Je zou toch hartstikke gelukkig kunnen zijn met elkaar, de natuur en wat te eten? Als je de juiste mensen om je heen hebt, zou je denk ik nog een heel eind kunnen komen. Je geliefde aan je zijde, de stille natuur om je heen, waar wild door heen loopt. Eerst kijk je er naar en denk je, ''wauw, wat een mooi beest!''. 2 Minuten later blijkt de maaltijd die moeke heeft klaargemaakt gebakken tijger te zijn. Maar, gebakken? Waar halen ze in Afrika die apparatuur vandaan? Hier is het doodnormaal als je wat hebt gebakken, maar waar moeten ze daar wat mee bakken? ''Met een frituurpan en wat vlees!'', hoor ik die bijdehande kutmongolen al zeggen, maar waar halen ze dan een stopcontact vandaan? De bijdehande opmerking die hier op zou kunnen volgen, vind ik ongepast en niet passen bij de rest van de tekst, dus die laat ik er buiten.

Maar beste mensen, in Nederland kan je het toch ook heel moeilijk hebben? De natuur en je geliefde om je heen, m'n reet, je moet daar de hele dag werken en je krijgt gore ''dingen'' te eten, gewassen in spuug van je bloedeigen moeder. De problemen hier in dit mooie wietland zijn gewoon een beetje anders en dan heb je vaak reden genoeg om down te zijn.

Dus ik draai er niet om heen, ik ben damn down en confused. Ik ben niet depressief, zo van, ''ik heb geen vrienden, niemand mag me en ik snij mezelf'', meer zo van, ''damn, what's wrong with me?''. Dat is ook wat ik zeg maar elke minuut tegen mezelf zeg? En ik weet het wel, maar om dat nou megagroot op internet te posten en sinds kort ook nog op Hyves, gaat me een beetje ver.

Dus, dit was het weer. Nu lekker eten en later op de avond basles.


Gr, G

maandag 1 oktober 2007

8:30 -----> 10:30

''Niks is lang niet alles, en alles is lang niet niks''.

Hoe langer ik over bovenstaande uitspraak nadenk, hoe meer ik in de war raak. Niks is lang niet alles, nee, want niks is niks, dus zeker niet alles. Ook is alles lang niet niks, want alles is heel veel, dus dat heeft niks met niks zijn te maken, lijkt me? Nee, hier ga ik niet op in.



Daar stond ik dan, om half 9 voor het roosterbord, verbluft naar 2 uur uitval te kijken. ''Godverdomme'', ging er door mij heen, waarom wist ik niet dat gym uitviel? Misschien omdat een of andere mongool mij niet had gebeld? Ja, dat kan.


''Leef je om te leren, of leer je om te leven''? Eigenlijk allebei, toch? Hoewel de ''meaning of life'' niet bekend is bij de mensheid, gaat men er toch van uit dat je leeft om verder te komen dan je ouders enzo allemaal zijn gekomen. Maar je leert ook om te leven, maar is dit denk ik nadat ze een huis, baan, vrouw/man en eventueel kinderen hebben over. Hoewel je natuurlijk altijd uitzonderingen hebt, maar ik noem geen namen.


Eenmaal thuisgekomen van school, gelijk achter de computer gestapt en geconstanteerd dat ik nog ongeveer 1 uur en drie kwartier moest vullen. Dus ja, wat moet je dan zonder je blog?


''Werk je om te leven, of leef je om te werken''? Hmm, die lijkt wel veel op de vorige, de gedachte is in ieder geval grotendeels hetzelfde, dus hier volgt geen uitleg of iets in die sfeer van.


Nu geen verslag meer van mijn saaie leventje hier in dit huis, wachtend op de tijd om naar school te gaan, maar even over het nummer dat ik nu luister.


Once upon a time you dressed so fine
You threw the bums a dime in your prime, didn't you?
People'd call, say, "Beware doll, you're bound to fall"
You thought they were all kiddin' you
You used to laugh about
Everybody that was hangin' out
Now you don't talk so loud
Now you don't seem so proud
About having to be scrounging for your next meal.

How does it feel
How does it feel
To be without a home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

You've gone to the finest school all right, Miss Lonely
But you know you only used to get juiced in it
And nobody has ever taught you how to live on the street
And now you find out you're gonna have to get used to it
You said you'd never compromise
With the mystery tramp, but now you realize
He's not selling any alibis
As you stare into the vacuum of his eyes
And ask him do you want to make a deal?

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

You never turned around to see the frowns on the jugglers and the clowns
When they all come down and did tricks for you
You never understood that it ain't no good
You shouldn't let other people get your kicks for you
You used to ride on the chrome horse with your diplomat
Who carried on his shoulder a Siamese cat
Ain't it hard when you discover that
He really wasn't where it's at
After he took from you everything he could steal.

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

Princess on the steeple and all the pretty people
They're drinkin', thinkin' that they got it made
Exchanging all kinds of precious gifts and things
But you'd better lift your diamond ring, you'd better pawn it babe
You used to be so amused
At Napoleon in rags and the language that he used
Go to him now, he calls you, you can't refuse
When you got nothing, you got nothing to lose
You're invisible now, you got no secrets to conceal.

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

Ik neem aan dat elke debiel weet welk nummer dit is? Hoewel sommige mensen niet eens Bob Dylan kennen, verkeerde opvoeding misschien? Zo vroeg ik laatst aan iemand, waar ik al zo mijn twijfels bij had, of zij nummers van Dylan kende. Waarop zij vroeg, ''ik dacht dat Bob alleen drumde?''. Kortom, nooit van Bob Dylan gehoord, en was er vanuit gegaan dat ik Bob van het Huygens bedoelde.

Zucht, op dat soort momenten denk ik echt, een beetje cultuur kan toch geen kwaad? Wat is er misgegaan? Neem je tijd om het te vertellen, ''I got all week'',...


Ik denk dat ik mijn eenzame en levenloze laatste vrije uur voordat ik Duits heb maar weer op een andere manier moet gaan vervullen. Misschien mensen op MSN doodvervelen? Een boek lezen? Muziek op mijn mp3 zetten, misschien eens ondeugend doen en gewoon zomaar muziek er af halen? Misschien 20 keer de trap op en af rennen, puur om tijd te doden? ''Cause when you got nothing, you got nothing to lose''.

Gr, G

zaterdag 29 september 2007

Kort maar kort.

''Een mongool van de bovenste plank'', werd vandaag naar mij geroepen, nadat ik bijna geel had gekregen, haha. Jaja, ik heb het weer eens over dat eindeloze voetbal. Zo speelde ik vandaag tegen kakkerploeg HVV, waar wij overigens met 1-0 van verloren, en ben nog steeds niet helemaal bijgekomen. Vandaar dat ik maar ben gaan bloggen.

Aangezien ik nu een (hopelijk) heerlijke zogeheette pangafilet ga eten, word ik gedwongen snel van de computer af te gaan en naar beneden te rennen. Want als ik loop, omdat ik nog moe ben, word ik er op aangesproken dat ik ''o zo'' langzaam naar beneden kom. Dus, ik moet weer afscheid nemen van jullie, mijn heerlijke publiek (1, 2 mensen?:P). Ach, het maakt niet uit of het gelezen wordt, het is gewoon leuk om wat te schrijven, toch? ''Like a wise old man once told me: just smile and say yes''. Perfect om nu toe te passen.


Gr, G

vrijdag 28 september 2007

Remind

Wat te doen als

- je depressief bent?
- je je verveelt?
- je nergens zin in hebt?
- je niet eet?
- je hopeloos bent?
- je alles stom vindt?
- je denkt dat je niks kan?
- je denkt dat het nooit goed gaat komen met datgene dat fout gaat?


Je moet niet zeiken! Je moet vrolijk zijn, naar The Beatles luisteren en ''de vruchten van het leven plukken''! Je moet je gewoon even beseffen, zo erg is het leven niet.




Okay, na een maand niet geblogt te hebben maar mij op mijn vakantie en school geconcentreerd te hebben ben ik dus weer bezig. Zoals jullie zien nog een beetje gebrekkige onderwerpen, maar dat komt voort uit het feit dat ik nu bij ICT zit, en we iets voor onszelf mogen doen.

Okaaaay er is weer een concert gepland! 16 oktober een mooie, warme avond naar Van Morrisson.


Overigens is mijn Bastafari inmiddels binnen, het is een Hondo H83 en heb er later een versterker bijgekocht. Dinsdag, bij mijn eerste les, gaan we zien hoe goed ik ben. Kuch.


Dat was het dan weer zo'n beetje voor vandaag, inmiddels is meneer Edwin van Driel weer binnen gekomen en hij beveelt mij te gaan werken, hehe.

Een fijn weekend allemaal en jullie horen later nog van mij en mijn geweldige schrijfkunsten.




Gr, G