De ronde kamer met 4 hoeken.

Daar zit ik dan weer, zielsalleen voor mijn computer. Zeven oudersloze, lege dagen zijn in no-time voorbijgegaan. Nou ja, ze zijn nog niet helemaal om, maar de resterende tijd die mij nog te wachten staat is verwaarloosbaar. Ben toch niet thuis, dus merk er niet eens wat van. En dan loop ik wel blogs te schrijven dat je moet leven, de vruchten van je leven moet plukken en vooral niet de enige tijd díe je hebt, de tijd die je leeft dus, niet moet verwaarlozen. Maar ikzelf zit 24/7 achter een beeldscherm in een kamer waar sommige mensen misschien wel claustrofobisch van zouden worden.

Claustrofobie? Eens even een kijkje nemen op Wikipedia.

Claustrofobie of engtevrees is een specifieke fobie voor kleine of afgesloten ruimten. De naam is afkomstig van het Latijnse claudere (sluiten) en het Griekse fobos (angst).

Mensen die aan claustrofobie lijden, ontwikkelen angstsymptonen als ze zich in ruimten bevinden die moeilijk snel te verlaten zijn, zoals liften, vliegtuigen en treinen of ruimten die zij als te klein, te benauwd ervaren. In ernstige gevallen kunnen paniekaanvallen optreden en probeert men aan de situatie te ontsnappen, zelfs als dit ernstig gevaar oplevert. Anderzijds is het mogelijk dat men door de angst 'bevriest'.

Okaaay, claustrofobie dus. Ben ík even blij dat ik daar geen last van heb. Zie je het al voor je? Dat gaan we eens even aan de binnenkanten van onze ogen bekijken.

Je bent net jarig geweest, je oma denkt: ''laat ik eens gezellig met mijn allerliefste kleinzoon gan winkelen''. Je komt in een grote winkel en moet 6 verdiepingen omhoog. De lift is leeg, je bent daar alleen maar met je oma. Je moet steeds even wachten, je weet hoe dat gaat met liften van tegenwoordig, en opeens krijg je een paniekaanval. Je begint helemaal te zweten, je t-shirt uit te scheuren, je oma probeert je nog te kalmeren, maar dat heeft al geen zin meer. Je trapt de glazen van de lift kapot, wordt nog gekker als je al was, en springt naar beneden. Je oma kijkt je met verbaasde, natte ogen na. Ze ziet je vallen en zij was de laatste, de allerlaatste, die iets tegen je zei, die contact met je had, die er zo graag een gezellige, warme middag van had willen maken, want zo vaak krijgt zij die kans niet.

Moet je je DAT eens voorstellen! Zal ik er een boek over schrijven?

Dus, ga of nooit met je lieve oma winkelen, OF zorg dat je geen claustrofobie krijgt. Zo, dat was weer een wijze les voor vandaag.


Tsja, misschien komt er een dag dat ik wél iets te melden heb.


Gr, G