Gadver.

Een pen, een afstandsbediening, een computer, een beeldscherm. Overal is aan gedacht. 4 namen van vreemdelingen verschijnen in mijn hoofd, ik weet niet hoe de ruimte er over kan zijn. Er is vast iets mis met me. Ik ga vást morgen dood. Of nu. Of zometeen, als niemand kijkt, ga ik helemaal alleen dood, hier, in deze kamer. In deze kamer vol met spullen waarvan volgens mij 80% niet of niet meer gebruikt wordt. Morgen moet ik diensten verlenen, zoals bijna elke dag. Morgen is een dag zoals ieder ander. Waarom zou je ook nieuwe dingen willen, het komt toch wel op hetzelfde neer.

Grapjes herhalen zich over and over again, dezelfde humor verdwijnt als er nieuwe ontstaat. 3 woorden zijn er geschreven sinds de aardbeving, waar niemand iets van gemerkt heeft. Tijd is geen excuus. Veel dingen lijken op elkaar. Het komt toch allemaal wel op hetzelfde neer.

Visioenen ongezien, volgeschreven pagina's ongelezen, afkickende verslaafden opnieuw verslaafd, lichtjes worden groen, publiceren is oranje, opslaan is blauw, lettertype is saai. Waarom zou je onderscheid maken tussen bepaalde kleuren, het is niet dat er dan iets anders staat of het anders bedoeld wordt, het is nog steeds hetzelfde, want uiteindelijk komt toch alles wel op hetzelfde neer.



Ik lieg. Ik spreek niet de waarheid. Ik vertel onzin. Ik typ mijn gedachtes. Maar mijn gedachtes zijn verreweg van onzin, mijn gedachtes zijn verrijkend, verreweg van onzin. Wiens gedachtes worden beschreven, die van mij of van jou?

Zin in morgen. En overmorgen. En eigenlijk ook wel in de dag erna. Toen ik het typte, was het best wel onlogisch dat er een ''n'' tussen stond, maar dat is nou eenmaal zo, zou je kunnen zeggen. Waarom zou je iets kunnen zeggen, als je ook kan spreken of praten. Waarom bestaan er 3 woorden voor hetzelfde iets? Dat heb je wel vaker.

''This Time you can smell the panty''

Wauw, wat een tijd. Toen was alles nog zo vredig. Eten, muziek maken, school verkutten. Jah, echt een mooie tijd. Maar nu is alles misschien wel beter, misschien wel leuker, misschien wel veel interessanter. Niet meer zo oppervlakkig als een begaanbaar oppervlak, maar levendig als een springlevend personage uit Family Guy, of iets in die richting.

Ik ben het verleerd, het is te, lang geleden. Stroopwafels zouden lekker zijn nu. Wie houdt me tegen? Wat houdt me tegen? Misschien wel het feit dat er geen stroopwafels binnen afzienbare straal te bekennen zijn en dat het opzetten van een zoektocht naar stroopwafels op dinsdag 1:35 redelijk zinloos is.



Het licht gaat uit.