ALLEMAAL IN MIJN FOTOALBUM KIJKEN! FOTO'S TOES CHECKEN!
TOES! Als we de naam gaan ontleden zien we: De T staat voor.. ehm.. tenger!, de O staat voor... ONGELOOFLIJK, de E staat voor EERLIJK en de S staat voor... SUPER!
Ik ging eens nadenken, en kwam tot de conclusie dat ik Toes voor het eerst echt ontmoet heb op 29 april/30 april 2005/2006. Ik denk 29 april 2006, maar ja, wat boeit het ook. We gingen een rare film kijken met een of andere acteur die vet sexy was. Volgens Toes.
Ik ga ALLES vertellen wat ik nog van deze dag weet.
Het was de dag voor mijn verjaardag, 29 april 2006. Ik zat op MSN te chillen, tot Jesim ineens vroeg of ik wat te doen had. Nou, nee, dus we spraken op het plein af. Ofzo. En ze zou iemand meenemen, een vriendin, een chill persoon. Nou best, goed, okay, leuk, dus ik naar het plein toe, kom Jesim tegen met een vriendin. Het was TOES! We liepen even op het plein rond, omdat er allerlei dingen werden verkocht in verband met Koninginnedag. Waarom ze het de dag ervóór deden weet ik niet, maar ik weet zeker dat het de dag vóór mijn verjaardag, 30 april, was, dus 29 april. Het was best saai, toen nog. Dat vonden we alledrie, dus gingen we naar Jesim's huis, een film kijken, ofzo. Best grappig, ik weet nog dat hun fietsen ergens anders stonden dan de mijne, dus moest ik naar de achterkant van de bibliotheek, en dan zouden we vanuit daar naar Jesim gaan. Ik weet serieus nog dat ik daar stond, stond te wachten. Maarja, we reden reden reden, was overigens volgens mij de eerste keer dat ik echt in Nootdorp was. We kwamen bij Jesim's huis en liepen naar haar kamer. Volgens mij zelfs naar haar broertje d'r kamer, maar dat weet ik niet meer zeker. We keken een rare film, met allemaal spinnen, een sexy acteur, een school en nog iets, ofzo. We gingen terug. Jesim en Toes fietsen helemaal mee, Toes gingen meteen naar huis, Jesim ging terug, en ik ging... hahahaha, het schiet me ineens weer te binnen. Ik kwam iets of iemand tegen op het plein, en we kochten een McFlurry. Ik heb daarna nog even rondgefietst, ik weet niet waarom. Maar ik weet zeker dat het gebeurde. Verder weet ik niks meer van die dag.
Nou, dat was dus de ontmoeting met Toes, allemaal heel bijzonder en leuk, enzo.
O ja, dit moet ik ook nog even zeggen. Toes lacht ALTIJD! Ik heb Toes gewoon nog NOOIT boos meegemaakt! Kan ook aan mij liggen, of ik let gewoon niet op, haha, maar voor zover ik weet lacht toes ALTIJD en is Toes ALTIJD vrolijk! En dat is cool. Want daar word je zelf ook vrolijk van! En Toes heeft altijd energie. Voor zover ik weet.
Eigenlijk best wel raar, wat begon als een 'vriendin van Jesim', daar schrijf ik nu gewoon een blog over hoe geweldig ze wel niet is! En heb ik een heel album voor gemaakt, haha, waar trouwens IEDEREEN naar moet kijken.
Verder heb ik niet veel over Toes te zeggen. Behalve natuurlijk dat ze gewoon fucking hard ROCKT!
1000 KNUFFELS VOOR TOES!
Zoooo, wel weer genoeg geslijmd voor vandaag.
donderdag 26 juni 2008
dinsdag 24 juni 2008
100 redenen om boos te zijn, of te worden.
1. Je hebt honger maar de koekjes zijn op
2. Je vindt de kleur van je dekbed niet mooi
3. Je hebt allemaal brandwonen op je huid en iemand vraagt of je een vuurtje hebt
4. Je snapt een lyric van K3 niet
5. Je veters zijn niet dezelfde kleur als je schoenen
6. Je hebt geen schone onderbroeken meer
7. Je hebt niks te doen
8. Je toetsenbord doet vervelend
9. Je vindt het te warm
10. Je hebt ruzie met je nichtje
11. Je bent blut
12. Je mp3-speler is kapot
13. Je beste vriend is dood
14. Je bent nog geen 16
15. Je baalt omdat je boos bent
16. Je vindt het te koud
17. Je haalt kutcijfers
18. Je wilt een dagje niet boos zijn maar het lukt niet
19. Je snapt de zin van alles niet
20. Je hebt ruzie met je neefje
21. Je vindt het te donker
22. Je moet nadenken over nog een reden om boos te zijn
23. Je bent nog geen 21
24. Je been is gebroken
25. Je had je voorgenomen je huiswerk te doen maar was te lui
26. Je kijkt TV maar er is niks boeiends
27. Je vindt je oogkleur niet mooi
28. Je moet leren terwijl het lekker weer is
29. Je bent moe
30. Je hebt ruzie met je oom
31. Je hebt geen televisie
32. Je hebt geen mp4-speler
33. Je hebt geen Playstation 3
34. Je hebt geen X-BOX
35. Je hebt een PS3 maar je controller is kapot
36. Je hebt geen vrienden
37. Je hebt geen zin
38. Je hebt geen ijsje voor je liggen
39. Je vindt je avondeten niet lekker
40. Je hebt ruzie met je tante
41. Je hebt geen ogen
42. Je hebt geen kinderen
43. Je hebt geen ouders
44. Je stoel zit té lekker
45. Je kan niet kiezen welke sokken je aan moet doen
46. Je hebt geen armen
47. Je haat alles dat leeft
48. Je hebt geen geheugen
49. Je bent nog geen 18
50. Je hebt ruzie met je vrouw
51. Je hebt geen wenkbrauwen
52. Je hebt geen leven
53. Je hebt te veel geld
54. Je vindt je schuur niet mooi
55. Je bent depressief
56. Je hebt geen zin om nog meer redenen te verzinnen
57. Je vindt je naam niet mooi
58. Je snapt niet dat een driehoek geen 4 hoeken heeft
59. Je moet kotsen
60. Je hebt ruzie met je man
61. Je hebt geen oren
62. Je hebt geen neus
63. Je bent te dik
64. Je hebt geen inspiratie
65. Je hebt geen zin om vrolijk te doen
66. Je wordt genegeerd
67. Je gum is op
68. Je hebt proefwerkweek
69. Je bent nog geen 38
70. Je hebt ruzie met je kind
71. Je hebt geen teennagels
72. Je moet overwerken
73. Je hebt geen vingers
74. Je vindt je gordijnen niet mooi
75. Je hébt geen avondeten
76. Je vindt de 3e letter in je naam niet mooi
77. Je wordt buitengesloten
78. Je wordt ontvoerd
79. Je hebt geen wimpers
80. Je hebt ruzie met je oma
81. Je hebt geen keus
82. Je wordt overvallen
83. Je bent onzeker
84. Je bent ziek
85. Je hebt geen huis
86. Je nagels zijn te lang
87. Je moet leren maar je heb geen zin
88. Je loopt tegen een boom aan en wordt uitgelachen
89. Je rits is kapot
90. Je hebt ruzie met je opa
91. Je bent levenloos
92. Je hebt geen haar
93. Je bent vermoord
94. Je bent allergisch voor chocola
95. Je vindt je behang niet mooi
96. Je weet niet waar de afkorting 'UFO' voor staat
97. Je wordt in elkaar geslagen
98. Je wordt gedumpt
99. Je kan geen 99ste reden bedenken
100. Je hebt gewoon even zin om boos te zijn
Zo, dat was weer een nuttige tijdsbesteding...
2. Je vindt de kleur van je dekbed niet mooi
3. Je hebt allemaal brandwonen op je huid en iemand vraagt of je een vuurtje hebt
4. Je snapt een lyric van K3 niet
5. Je veters zijn niet dezelfde kleur als je schoenen
6. Je hebt geen schone onderbroeken meer
7. Je hebt niks te doen
8. Je toetsenbord doet vervelend
9. Je vindt het te warm
10. Je hebt ruzie met je nichtje
11. Je bent blut
12. Je mp3-speler is kapot
13. Je beste vriend is dood
14. Je bent nog geen 16
15. Je baalt omdat je boos bent
16. Je vindt het te koud
17. Je haalt kutcijfers
18. Je wilt een dagje niet boos zijn maar het lukt niet
19. Je snapt de zin van alles niet
20. Je hebt ruzie met je neefje
21. Je vindt het te donker
22. Je moet nadenken over nog een reden om boos te zijn
23. Je bent nog geen 21
24. Je been is gebroken
25. Je had je voorgenomen je huiswerk te doen maar was te lui
26. Je kijkt TV maar er is niks boeiends
27. Je vindt je oogkleur niet mooi
28. Je moet leren terwijl het lekker weer is
29. Je bent moe
30. Je hebt ruzie met je oom
31. Je hebt geen televisie
32. Je hebt geen mp4-speler
33. Je hebt geen Playstation 3
34. Je hebt geen X-BOX
35. Je hebt een PS3 maar je controller is kapot
36. Je hebt geen vrienden
37. Je hebt geen zin
38. Je hebt geen ijsje voor je liggen
39. Je vindt je avondeten niet lekker
40. Je hebt ruzie met je tante
41. Je hebt geen ogen
42. Je hebt geen kinderen
43. Je hebt geen ouders
44. Je stoel zit té lekker
45. Je kan niet kiezen welke sokken je aan moet doen
46. Je hebt geen armen
47. Je haat alles dat leeft
48. Je hebt geen geheugen
49. Je bent nog geen 18
50. Je hebt ruzie met je vrouw
51. Je hebt geen wenkbrauwen
52. Je hebt geen leven
53. Je hebt te veel geld
54. Je vindt je schuur niet mooi
55. Je bent depressief
56. Je hebt geen zin om nog meer redenen te verzinnen
57. Je vindt je naam niet mooi
58. Je snapt niet dat een driehoek geen 4 hoeken heeft
59. Je moet kotsen
60. Je hebt ruzie met je man
61. Je hebt geen oren
62. Je hebt geen neus
63. Je bent te dik
64. Je hebt geen inspiratie
65. Je hebt geen zin om vrolijk te doen
66. Je wordt genegeerd
67. Je gum is op
68. Je hebt proefwerkweek
69. Je bent nog geen 38
70. Je hebt ruzie met je kind
71. Je hebt geen teennagels
72. Je moet overwerken
73. Je hebt geen vingers
74. Je vindt je gordijnen niet mooi
75. Je hébt geen avondeten
76. Je vindt de 3e letter in je naam niet mooi
77. Je wordt buitengesloten
78. Je wordt ontvoerd
79. Je hebt geen wimpers
80. Je hebt ruzie met je oma
81. Je hebt geen keus
82. Je wordt overvallen
83. Je bent onzeker
84. Je bent ziek
85. Je hebt geen huis
86. Je nagels zijn te lang
87. Je moet leren maar je heb geen zin
88. Je loopt tegen een boom aan en wordt uitgelachen
89. Je rits is kapot
90. Je hebt ruzie met je opa
91. Je bent levenloos
92. Je hebt geen haar
93. Je bent vermoord
94. Je bent allergisch voor chocola
95. Je vindt je behang niet mooi
96. Je weet niet waar de afkorting 'UFO' voor staat
97. Je wordt in elkaar geslagen
98. Je wordt gedumpt
99. Je kan geen 99ste reden bedenken
100. Je hebt gewoon even zin om boos te zijn
Zo, dat was weer een nuttige tijdsbesteding...
zondag 22 juni 2008
Jij.
Wie ik ben en wie ik, hoor te zijn, zijn bij mij altijd twee verschillende vragen geweest. Al het goede is al, zo lang geleden. Ik was het bijna vergeten als het in een rechte lijn zou gaan maar, dat doet het niet. Alles gaat altijd naar beneden, het is als water, het zoekt altijd het, laagste punt. Het is iets moois maar altijd, tijdelijk. Het is iets moois maar nooit, voor altijd. Het blijft iets moois, maar niet altijd. Het was iets moois, maar dat was tijdelijk.
Je hebt een gebruiksaanwijzing nodig om jou te, begrijpen. Waar die is dat, weet ik niet. Volgens mij heb je hem eerst zelf gemaakt, daarna weggegooid en ben je hem, vergeten. Niemand snapt je, niemand begrijpt je, niemand weet, waarom. Waarom wel, waarom niet, waarom überhaupt? Niemand is er nog, iedereen is weg. Je bent alleen, je staat in je kamer, je kijkt naar je spullen denkt: ''fuck, wat ben ik toch alleen.'' Je hoeft nog niet eens eenzaam te zijn maar, alleen ben je wel. Alleen, klein als je bent, groot dat je denkt dat je bent, je blijft alleen, en wat of hoe je ook bent, als je alleen bent blijf je zwak, klein, koud. Waar ben je nu wat heb je nu nou, eigenlijk bereikt? Geeft het je een beter gevoel, voel je je nu, zelfvoldaan? Voel je je nu dan trots, ben je nu dan blij, voel je je nu geliefd? Wie ben je nou eigenlijk, niemand kent je. Niemand weet wíe je bent, wát je wilt en van wie je dat wilt wát je wilt. Je bent zo raar zo, eigenaardig, zo anders dan de rest, en nu negatief. Je maakt het allemaal zo moeilijk zo, ingewikkeld, je haalt alles door de war, alles sterft maar niks leeft. Waar ben je nu, wat heb je nu nou, eigenlijk bereikt? Je lijkt autistisch in de, medische zin van het woord maar, iedereen weet beter. Je doet het expres je hebt geen, gevoel. Je arrogantie komt over je gevoel heen en onderdrukt je emotie. Je zou een film kunnen maken over jou en als extra's er bij zetten: ''Nooit vertoonde emoties.'' Je bent zo roekeloos, rechts, links, rechtdoor, terug, waar ga je nou eigenlijk heen? Je remmen zijn los, kapot, gebroken, dood. Je blijft zoals je bent want je kan niet, veranderen. Je bent onveranderbaar je trekt je, van niks iets aan. Eigenlijk is dat niet waar want je, past je aan álles aan. Paars trek je aan naar de paarse, groen doe je tegen de groenen en geel praat je tegen de gelen. Het is niet raar, het is jou, leven. Je bent nep, fake, je past je alleen maar aan, is dat je, levensdoel? Kritiek blijft hangen, emoties verdwijnen, gevoelens zijn nog niet geboren, liefde is je totaal onbekend en muziek, o, muziek, muziek is alles. Dit dat, flip flap, alles gaat heen en weer niks staat, stil. Je doet dit daar maar daar doe je, dit niet. Je doet nooit iets, je wacht altijd af je bent een, extreem geval, je maakt, overal misbruik van je, je laat je zelf ook gebruiken, je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je niks. Je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je niks.
Je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je, niks.
Je hebt een gebruiksaanwijzing nodig om jou te, begrijpen. Waar die is dat, weet ik niet. Volgens mij heb je hem eerst zelf gemaakt, daarna weggegooid en ben je hem, vergeten. Niemand snapt je, niemand begrijpt je, niemand weet, waarom. Waarom wel, waarom niet, waarom überhaupt? Niemand is er nog, iedereen is weg. Je bent alleen, je staat in je kamer, je kijkt naar je spullen denkt: ''fuck, wat ben ik toch alleen.'' Je hoeft nog niet eens eenzaam te zijn maar, alleen ben je wel. Alleen, klein als je bent, groot dat je denkt dat je bent, je blijft alleen, en wat of hoe je ook bent, als je alleen bent blijf je zwak, klein, koud. Waar ben je nu wat heb je nu nou, eigenlijk bereikt? Geeft het je een beter gevoel, voel je je nu, zelfvoldaan? Voel je je nu dan trots, ben je nu dan blij, voel je je nu geliefd? Wie ben je nou eigenlijk, niemand kent je. Niemand weet wíe je bent, wát je wilt en van wie je dat wilt wát je wilt. Je bent zo raar zo, eigenaardig, zo anders dan de rest, en nu negatief. Je maakt het allemaal zo moeilijk zo, ingewikkeld, je haalt alles door de war, alles sterft maar niks leeft. Waar ben je nu, wat heb je nu nou, eigenlijk bereikt? Je lijkt autistisch in de, medische zin van het woord maar, iedereen weet beter. Je doet het expres je hebt geen, gevoel. Je arrogantie komt over je gevoel heen en onderdrukt je emotie. Je zou een film kunnen maken over jou en als extra's er bij zetten: ''Nooit vertoonde emoties.'' Je bent zo roekeloos, rechts, links, rechtdoor, terug, waar ga je nou eigenlijk heen? Je remmen zijn los, kapot, gebroken, dood. Je blijft zoals je bent want je kan niet, veranderen. Je bent onveranderbaar je trekt je, van niks iets aan. Eigenlijk is dat niet waar want je, past je aan álles aan. Paars trek je aan naar de paarse, groen doe je tegen de groenen en geel praat je tegen de gelen. Het is niet raar, het is jou, leven. Je bent nep, fake, je past je alleen maar aan, is dat je, levensdoel? Kritiek blijft hangen, emoties verdwijnen, gevoelens zijn nog niet geboren, liefde is je totaal onbekend en muziek, o, muziek, muziek is alles. Dit dat, flip flap, alles gaat heen en weer niks staat, stil. Je doet dit daar maar daar doe je, dit niet. Je doet nooit iets, je wacht altijd af je bent een, extreem geval, je maakt, overal misbruik van je, je laat je zelf ook gebruiken, je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je niks. Je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je niks.
Je doet alles om alles te zijn maar in feite ben je, niks.
woensdag 18 juni 2008
Drie huilende zeelepels.
Ik vroeg of ik nog tijd genoeg had om mij om te kleden, waarop ik een positief antwoord ontving. Ik ging naar boven, maar ik kleedde mij niet om. Ik had een afspraak met mijzelf gemaakt om mij niet langer in deze kleren te blijven hijsen, maar andere aan te trekken. Ik weigerde. Het zat te lekker. Ik was dom, naief, en hoopte op het beste. Het beste dat nooit kwam, komt, of komen zal.
Mijn telefoon gaat, ik neem op. Er wordt mij gevraagd of ik, of ik nog naar het verkleedpartijtje kom. Ik denk even na, maar zeg af. De teleurgestelde emotie aan de andere kant van de lijn hangt op. Ik voel mij, goed, voldaan, ik voel een, lichte trots. Ik vraag mij af, of ik mij wel zo hoor te voelen. Ik geef het op om er over na te denken, want daar, daar ben ik te vrolijk voor. Te vrolijk, te dom, te eigenwijs, te naief, maar niet tevreden. Tevreden was ik ooit, voordat ik het allemaal tegenkwam, onderzocht en beter leerde kennen. Ik verbreek bij deze de vriendschap.
Een gedachte speelt met een bepaalde, enigzins mogelijke, behoefte. Een wellicht foute, maar een, veel voorkomende. De gedachte zegt: ''ABC, ik kap er mee'', waarop de behoefte boos wordt en wegloopt. Tot de dag erna.
Ik besluit toch maar nieuwe kleren aan te trekken. Voortaan zal ik daarmee door het leven gaan. Ik merk dat deze kleren veel beter zitten. Ik voel mij beter, opgelucht. Een misplaatste twijfel komt in mij op, maar die negeer ik. Ik ben eindelijk weer sterker. Gideon overwint.
Mijn telefoon gaat, ik neem op. Er wordt mij gevraagd of ik, of ik nog naar het verkleedpartijtje kom. Ik denk even na, maar zeg af. De teleurgestelde emotie aan de andere kant van de lijn hangt op. Ik voel mij, goed, voldaan, ik voel een, lichte trots. Ik vraag mij af, of ik mij wel zo hoor te voelen. Ik geef het op om er over na te denken, want daar, daar ben ik te vrolijk voor. Te vrolijk, te dom, te eigenwijs, te naief, maar niet tevreden. Tevreden was ik ooit, voordat ik het allemaal tegenkwam, onderzocht en beter leerde kennen. Ik verbreek bij deze de vriendschap.
Een gedachte speelt met een bepaalde, enigzins mogelijke, behoefte. Een wellicht foute, maar een, veel voorkomende. De gedachte zegt: ''ABC, ik kap er mee'', waarop de behoefte boos wordt en wegloopt. Tot de dag erna.
Ik besluit toch maar nieuwe kleren aan te trekken. Voortaan zal ik daarmee door het leven gaan. Ik merk dat deze kleren veel beter zitten. Ik voel mij beter, opgelucht. Een misplaatste twijfel komt in mij op, maar die negeer ik. Ik ben eindelijk weer sterker. Gideon overwint.
zondag 15 juni 2008
I'm Only Sighting...
Ik weet niet wanneer of waarmee het allemaal begonnen is, maar dat maakt niet uit, want het is nog niet eens afgelopen... Het gaat maar door, door en door, door tot alles stopt, tot het eind der tijden, tot niks meer doorgaat. Want uiteindelijk stopt alles toch wel een keer. Misschien voorlopig niet, zoiezo voorlopig niet, niemand wéét wanneer niet, of wanneer wel. Maar het stopt ooit, dat is zeker. En als het niet zeker is, dan is het voor mij wel zeker, want als het voor mij zeker is dan stopt het ook zeker. Ik kan er wel wat aan doen maar, wil ik dat... Wil ik er wat aan doen, ik wil best wat doen maar wil ik er wat aan doen. Onbekende verlangens in onterechte hoop...
Ik keek laatst in de spiegel maar ik had mijn, ogen dicht. Ik wist niet wat ik zag, iets zwarts, iets roods, een rare mix. Ik zag mezelf. Ik keek met mijn ogen dicht in de spiegel en ik zag mijzelf. Ik had alles verdrongen, ik maakte een nieuwe start, ik zag mijzelf. Ik zag iets moois, of ik dat nog was, daar twijfel ik nog steeds over. Ik hoorde muziek, ik ging er mee op in, ik bewoog mijn hoofd mee op de muziek, ik voelde een, een prettige rust. Rust in mijn lichaam, rust overal. Rust van binnen, rust van buiten, rust om mij heen. Ik moet zeggen, ik typ dit met mijn ogen dicht zodat ik alles, nog een keer meemaak. Ik zie wat ik zag, ik voel wat ik voelde, ik maak mee wat ik meemaakte. Alles komt terug, die heerlijke rust, de rust die ik in geen tijden meer heb gevoeld. Misschien heb ik die rust altijd gevoeld tot een tijd geleden maar, het voelt toch anders. Rust. Neil Young zei ooit: ''Rust Never Sleeps'', ik snap die uitspraak nu eigenlijk, meer dan ooit.
Mijn hond doet niet wat ik zeg, mijn afstandsbediening voert niet uit wat ik hem, toch echt beveel uit te voeren. Ik loop naar rechts terwijl, voor de rest iedereen en alles, naar links gaat. We nemen verschillende wegen, komen op verschillende plekken uit, en maken verschillende gebeurtenissen mee.
Als iemand mij aanraakt, voel ik dat, waarschijnlijk sneller dan de rest. Het komt, harder aan. Het blijft ook, langer mij aanraken. Ik voel het sneller, harder, beter, langer. Ik herinner het zelfs. Ben ik hierin een uitzondering?
Ik keek laatst in de spiegel maar ik had mijn, ogen dicht. Ik wist niet wat ik zag, iets zwarts, iets roods, een rare mix. Ik zag mezelf. Ik keek met mijn ogen dicht in de spiegel en ik zag mijzelf. Ik had alles verdrongen, ik maakte een nieuwe start, ik zag mijzelf. Ik zag iets moois, of ik dat nog was, daar twijfel ik nog steeds over. Ik hoorde muziek, ik ging er mee op in, ik bewoog mijn hoofd mee op de muziek, ik voelde een, een prettige rust. Rust in mijn lichaam, rust overal. Rust van binnen, rust van buiten, rust om mij heen. Ik moet zeggen, ik typ dit met mijn ogen dicht zodat ik alles, nog een keer meemaak. Ik zie wat ik zag, ik voel wat ik voelde, ik maak mee wat ik meemaakte. Alles komt terug, die heerlijke rust, de rust die ik in geen tijden meer heb gevoeld. Misschien heb ik die rust altijd gevoeld tot een tijd geleden maar, het voelt toch anders. Rust. Neil Young zei ooit: ''Rust Never Sleeps'', ik snap die uitspraak nu eigenlijk, meer dan ooit.
Mijn hond doet niet wat ik zeg, mijn afstandsbediening voert niet uit wat ik hem, toch echt beveel uit te voeren. Ik loop naar rechts terwijl, voor de rest iedereen en alles, naar links gaat. We nemen verschillende wegen, komen op verschillende plekken uit, en maken verschillende gebeurtenissen mee.
Als iemand mij aanraakt, voel ik dat, waarschijnlijk sneller dan de rest. Het komt, harder aan. Het blijft ook, langer mij aanraken. Ik voel het sneller, harder, beter, langer. Ik herinner het zelfs. Ben ik hierin een uitzondering?
vrijdag 13 juni 2008
Een gedachteloze gedachtegang.
Mijn gedachtegang is, gedachteloos. Ik voelde me vies, dus heb ik mijn hersenen, gewassen. Ik ben een beetje, gedesoriënteerd, maar ik vind de weg wel. Ik kom er wel.
Er was geen auto of fietser in de buurt maar, toch drukte ze op het knopje. Ze wachtte keurig netjes tot het groen werd, stak over, klapte haar paraplu uit, en liep door, terwijl de schaduw over haar heen kwam. Ze ademde rustig in en uit, keek even op haar mobiel hoe laat het was, stopte haar mobiel weer weg, en liep naar het station. Ze vroeg wat aan een oude man, koopte een kaartje, stapte in de trein, en de trein verdween. Ze werd met enige vertraging vervoerd naar de bestemde plek, stapte uit, keek weer even op haar mobiel, en liep het station af. Ze zag een bus; een tram; mensen; water; lantaarnpaals; fietsen; auto's: leven. Ze keek even verbaasd, je zag dat ze even nadacht, en ging naar rechts. Ze botste even tegen een auto af, maar het alarm ging niet af. Ze schrok, ging even zitten om bij te komen, strikte, nu ze toch zat, even haar veters, en keek de lucht in. Ze zag vogels vliegen en blaadjes heen en weer wapperen in de lucht, en bleef lang op die manier zitten kijken. Ze keek in de zon, dacht dat zij het licht zag, maar kwam al snel weer bij haar bewustzijn. Ze wist het even niet meer. Ze was verward, in de war, en vroeg zich plotseling af waar ze was, met wie ze daar was, en hoe ze er was gekomen. Ze was het allemaal vergeten. Beter gezegd, verdrongen...
Er was geen auto of fietser in de buurt maar, toch drukte ze op het knopje. Ze wachtte keurig netjes tot het groen werd, stak over, klapte haar paraplu uit, en liep door, terwijl de schaduw over haar heen kwam. Ze ademde rustig in en uit, keek even op haar mobiel hoe laat het was, stopte haar mobiel weer weg, en liep naar het station. Ze vroeg wat aan een oude man, koopte een kaartje, stapte in de trein, en de trein verdween. Ze werd met enige vertraging vervoerd naar de bestemde plek, stapte uit, keek weer even op haar mobiel, en liep het station af. Ze zag een bus; een tram; mensen; water; lantaarnpaals; fietsen; auto's: leven. Ze keek even verbaasd, je zag dat ze even nadacht, en ging naar rechts. Ze botste even tegen een auto af, maar het alarm ging niet af. Ze schrok, ging even zitten om bij te komen, strikte, nu ze toch zat, even haar veters, en keek de lucht in. Ze zag vogels vliegen en blaadjes heen en weer wapperen in de lucht, en bleef lang op die manier zitten kijken. Ze keek in de zon, dacht dat zij het licht zag, maar kwam al snel weer bij haar bewustzijn. Ze wist het even niet meer. Ze was verward, in de war, en vroeg zich plotseling af waar ze was, met wie ze daar was, en hoe ze er was gekomen. Ze was het allemaal vergeten. Beter gezegd, verdrongen...
zondag 8 juni 2008
Gideon Doolaard.
Je weet dat het er is, maar je ziet het niet. Het lijkt te wazig, of, het is onzichtbaar gemaakt. Soms weet ik het allemaal niet meer. Op die momenten vraag ik mij dan weleens af, of ik het ooit wél geweten heb. Ik betwijfel het, ik betwijfel het of ik het weet, maar tegelijkertijd weet ik dat ik het niet eens hoef te betwijfelen omdat ik het toch niet weet...
Het is rood maar niet altijd rood geweest, het veranderde van kleur toen het nodig was, en toen het niet meer nodig was verdween het. Het ging weg met de missie ooit terug te komen, maar vond de weg terug niet. Het had gefaald, en werd vernietigd.
Ik zag je laatst lopen maar, je zag mij niet. Ik riep je, maar je hoorde me niet. Toch keek je, maar je herkende me niet, en liep door. Je had een gele broek aan met een rode jas, een combinatie van twee kleuren die goed bij elkaar passen. Ik vond het stijlvol, gedurfd, ik keek er naar en liep ook door.
Toen ik voor het eerst bij de grot kwam wist ik niet wat ik moest doen. Ik stond maar te kijken, te wachten, te wachten op wat er komen zou. Maar wat dat was, wanneer het kwam en hoe het er uitzag, was mij totaal onbekend. Soms sta ik er nog weleens, weg te dromen en te denken aan vroeger. Want vroeger, vroeger was natuurlijk álles beter. Een veel gezegde zin, maar een weinig gemeende. Ik geloof er niks van, vroeger kón het niet beter zijn, het móet vroeger minder geweest zijn.
Ik ben een parasiet, ik ben een profiteur, maar ik speel het spel volgens de regels. Ik ben misschien gek, raar, alternatief, anders, best grappig hoe je vier woorden kunt gebruiken terwijl je er maar twee nodig hebt. Tellen, dat is ook weer zoiets. Hij die telt die gelooft, hij die gelooft zal niet ver komen. Niemand is te vertrouwen, het is een wereld vol haat, haat tussen hatende mensen. Iedereen haat iets of iemand, maar niet iedereen HOUDT van iets of iemand. De wereld is zo'n slechte plek, mooi, maar slecht. Dat zal nooit veranderen.
Faalangst, angst om te falen, ik faal vanwege de angst, en heb angst vanwege de kans die ik krijg om te falen. Ik faal, jij faalt, hij faalt, we falen allemaal. Iedereen faalt, want als je niet faalt, wat heb je dan eigenlijk bereikt. Je bent nog nergens, heb nog niks gedaan, kent nog niks, nog niks meegemaakt, alleen maar gefaald. Falen, bah.
Ik ben in een ruimte, ergens waar ik nog nooit geweest ben. Ik zie hoe buisjes met elkaar in verbinding staan, hoe eigenlijk álles verbonden is, en kijk weer weg. Ik kijk de andere kant op, en zie iets wat lijkt op een droom. Ik zie ogen, grote, bruine ogen, waar je zo door heen kunt kijken. Ik zie schoonheid, liefde, kleur, namen, woorden, letters, trommels en mensen. Ik zie een wereld waar alles lijkt te zijn, alles wat iemand nodig heeft. Ik loop door de grote bruine ogen heen, stap naar binnen en er wordt naar mij gelachen. Er wordt gelachen van alle kanten, naar alle kanten. Er wordt een kring gemaakt, en gewezen dat ik er doorheen moet lopen. In het midden moet ik blijven staan. Er worden mij vragen gesteld, hoe het met mij gaat, wat er met mij is. Ik geef geen antwoord want, ik ben nog steeds onder de indruk van wat er allemaal gebeurt. Ik word getroost, geknuffeld, er wordt van mij gehouden. Iedereen heeft dezelde gedachte, doet hetzelfde, ziet er hetzelfde uit. Ik krijg cadeautjes, waarom ik de verkleinvorm van 'cadeau' gebruik weet ik niet want, de cadeaus waren gigantisch. Ik maak een cadeau open, kon praktisch ín het pakje staan, bleef even staan, en ik voelde dat ik wegging. Ik verdwijn weer richting de grote bruine ogen, en ben weer terug waar ik was.
Hoe het kan, dat weet ik niet, maar het gebeurt. Waarom het gebeurt, geen idee. Waarom ik geen idee heb, dat weet ik ook niet. Ik schijn niks te weten, ik ben onwetend, en dat op mijn leeftijd. Ik ben jong, voel me oud, ik leef al lang, maar toch ook weer zó kort.
Ik heb geen vergunning ik ben hier, illegaal. Illegaal ben je als je geen vergunning hebt, dat is ook raar. Ik bén raar, ik ben anders, dus ik ben raar. Ik ben niet zoals iedereen, en daar ben ik blij om. Ik volg de mode niet, dat zal ik nooit doen. Hoewel... eigenlijk volgt iedereen de mode, als je ervan uitgaat dat het mode is als je kleren draagt, maakt niet uit wát voor kleren, maar je draagt kleren, net als de rest, dus volg je feitelijk de rest, dus volg je de mode. We zijn allemaal modekutjes, we kijken alles van elkaar af, hebben niks zelf bedacht. Niemand is identiek, iedereen is hetzelfde. De eerste mensen op aarde waren tweeling. Vandaar.
Ik wil hier weg, ik word gek, ik wil hier niet blijven. Ik zal altijd blijven, maar tegen mijn zin. Als ik 45 ben zal ik doodgaan, ik heb geen vrienden, geen familie meer, ik blijf als enige over, en op mijn 45ste, dan ga ik dood. Ik heb lang geleefd, maar geen geluk gekend, dus je zou bijna kunnen veronderstellen dat ik niet geleefd heb. Ik ben er altijd geweest, maar ik ben nooit gekend, herkend. Ik héb wel gekend, ik héb geweten, ik ben een wijze oude man die niks meer heeft. Ik had zoveel kunnen zijn, zoveel kunnen kennen, zoveel kunnen weten, en dan kan ik wel wijs zijn, maar ik weet niks. Het is een gevormd feit, gevormd door de vormers.
Mijn wortels zijn zo oud, uitgeput, eenzaam, alleen. Vul de leegte op, doe iets voor me. Doe wat je kán doen, doe wat je niet laten kan, en laat zeker niet doen wat je zelf kan.
Ik ben een parasiet die leeft ten koste van zichzelf...
Het is rood maar niet altijd rood geweest, het veranderde van kleur toen het nodig was, en toen het niet meer nodig was verdween het. Het ging weg met de missie ooit terug te komen, maar vond de weg terug niet. Het had gefaald, en werd vernietigd.
Ik zag je laatst lopen maar, je zag mij niet. Ik riep je, maar je hoorde me niet. Toch keek je, maar je herkende me niet, en liep door. Je had een gele broek aan met een rode jas, een combinatie van twee kleuren die goed bij elkaar passen. Ik vond het stijlvol, gedurfd, ik keek er naar en liep ook door.
Toen ik voor het eerst bij de grot kwam wist ik niet wat ik moest doen. Ik stond maar te kijken, te wachten, te wachten op wat er komen zou. Maar wat dat was, wanneer het kwam en hoe het er uitzag, was mij totaal onbekend. Soms sta ik er nog weleens, weg te dromen en te denken aan vroeger. Want vroeger, vroeger was natuurlijk álles beter. Een veel gezegde zin, maar een weinig gemeende. Ik geloof er niks van, vroeger kón het niet beter zijn, het móet vroeger minder geweest zijn.
Ik ben een parasiet, ik ben een profiteur, maar ik speel het spel volgens de regels. Ik ben misschien gek, raar, alternatief, anders, best grappig hoe je vier woorden kunt gebruiken terwijl je er maar twee nodig hebt. Tellen, dat is ook weer zoiets. Hij die telt die gelooft, hij die gelooft zal niet ver komen. Niemand is te vertrouwen, het is een wereld vol haat, haat tussen hatende mensen. Iedereen haat iets of iemand, maar niet iedereen HOUDT van iets of iemand. De wereld is zo'n slechte plek, mooi, maar slecht. Dat zal nooit veranderen.
Faalangst, angst om te falen, ik faal vanwege de angst, en heb angst vanwege de kans die ik krijg om te falen. Ik faal, jij faalt, hij faalt, we falen allemaal. Iedereen faalt, want als je niet faalt, wat heb je dan eigenlijk bereikt. Je bent nog nergens, heb nog niks gedaan, kent nog niks, nog niks meegemaakt, alleen maar gefaald. Falen, bah.
Ik ben in een ruimte, ergens waar ik nog nooit geweest ben. Ik zie hoe buisjes met elkaar in verbinding staan, hoe eigenlijk álles verbonden is, en kijk weer weg. Ik kijk de andere kant op, en zie iets wat lijkt op een droom. Ik zie ogen, grote, bruine ogen, waar je zo door heen kunt kijken. Ik zie schoonheid, liefde, kleur, namen, woorden, letters, trommels en mensen. Ik zie een wereld waar alles lijkt te zijn, alles wat iemand nodig heeft. Ik loop door de grote bruine ogen heen, stap naar binnen en er wordt naar mij gelachen. Er wordt gelachen van alle kanten, naar alle kanten. Er wordt een kring gemaakt, en gewezen dat ik er doorheen moet lopen. In het midden moet ik blijven staan. Er worden mij vragen gesteld, hoe het met mij gaat, wat er met mij is. Ik geef geen antwoord want, ik ben nog steeds onder de indruk van wat er allemaal gebeurt. Ik word getroost, geknuffeld, er wordt van mij gehouden. Iedereen heeft dezelde gedachte, doet hetzelfde, ziet er hetzelfde uit. Ik krijg cadeautjes, waarom ik de verkleinvorm van 'cadeau' gebruik weet ik niet want, de cadeaus waren gigantisch. Ik maak een cadeau open, kon praktisch ín het pakje staan, bleef even staan, en ik voelde dat ik wegging. Ik verdwijn weer richting de grote bruine ogen, en ben weer terug waar ik was.
Hoe het kan, dat weet ik niet, maar het gebeurt. Waarom het gebeurt, geen idee. Waarom ik geen idee heb, dat weet ik ook niet. Ik schijn niks te weten, ik ben onwetend, en dat op mijn leeftijd. Ik ben jong, voel me oud, ik leef al lang, maar toch ook weer zó kort.
Ik heb geen vergunning ik ben hier, illegaal. Illegaal ben je als je geen vergunning hebt, dat is ook raar. Ik bén raar, ik ben anders, dus ik ben raar. Ik ben niet zoals iedereen, en daar ben ik blij om. Ik volg de mode niet, dat zal ik nooit doen. Hoewel... eigenlijk volgt iedereen de mode, als je ervan uitgaat dat het mode is als je kleren draagt, maakt niet uit wát voor kleren, maar je draagt kleren, net als de rest, dus volg je feitelijk de rest, dus volg je de mode. We zijn allemaal modekutjes, we kijken alles van elkaar af, hebben niks zelf bedacht. Niemand is identiek, iedereen is hetzelfde. De eerste mensen op aarde waren tweeling. Vandaar.
Ik wil hier weg, ik word gek, ik wil hier niet blijven. Ik zal altijd blijven, maar tegen mijn zin. Als ik 45 ben zal ik doodgaan, ik heb geen vrienden, geen familie meer, ik blijf als enige over, en op mijn 45ste, dan ga ik dood. Ik heb lang geleefd, maar geen geluk gekend, dus je zou bijna kunnen veronderstellen dat ik niet geleefd heb. Ik ben er altijd geweest, maar ik ben nooit gekend, herkend. Ik héb wel gekend, ik héb geweten, ik ben een wijze oude man die niks meer heeft. Ik had zoveel kunnen zijn, zoveel kunnen kennen, zoveel kunnen weten, en dan kan ik wel wijs zijn, maar ik weet niks. Het is een gevormd feit, gevormd door de vormers.
Mijn wortels zijn zo oud, uitgeput, eenzaam, alleen. Vul de leegte op, doe iets voor me. Doe wat je kán doen, doe wat je niet laten kan, en laat zeker niet doen wat je zelf kan.
Ik ben een parasiet die leeft ten koste van zichzelf...
donderdag 5 juni 2008
Hi Sara.
I laid on a dune, I looked at the sky,
When the children were babies and played on the beach.
You came up behind me, I saw you go by,
You were always so close and still within reach.
Sara, Sara,
Whatever made you want to change your mind?
Sara, Sara,
So easy to look at, so hard to define.
I can still see them playin' with their pails in the sand,
They run to the water their buckets to fill.
I can still see the shells fallin' out of their hands
As they follow each other back up the hill.
Sara, Sara,
Sweet virgin angel, sweet love of my life,
Sara, Sara,
Radiant jewel, mystical wife.
Sleepin' in the woods by a fire in the night,
Drinkin' white rum in a Portugal bar,
Them playin' leapfrog and hearin' about Snow White,
You in the marketplace in Savanna-la-Mar.
Sara, Sara,
It's all so clear, I could never forget,
Sara, Sara,
Lovin' you is the one thing I'll never regret.
I can still hear the sounds of those Methodist bells,
I'd taken the cure and had just gotten through,
Stayin' up for days in the Chelsea Hotel,
Writin' "Sad-Eyed Lady of the Lowlands" for you.
Sara, Sara,
Wherever we travel we're never apart.
Sara, oh Sara,
Beautiful lady, so dear to my heart.
How did I meet you? I don't know.
A messenger sent me in a tropical storm.
You were there in the winter, moonlight on the snow
And on Lily Pond Lane when the weather was warm.
Sara, oh Sara,
Scorpio Sphinx in a calico dress,
Sara, Sara,
You must forgive me my unworthiness.
Now the beach is deserted except for some kelp
And a piece of an old ship that lies on the shore.
You always responded when I needed your help,
You gimme a map and a key to your door.
Sara, oh Sara,
Glamorous nymph with an arrow and bow,
Sara, oh Sara,
Don't ever leave me, don't ever go.
When the children were babies and played on the beach.
You came up behind me, I saw you go by,
You were always so close and still within reach.
Sara, Sara,
Whatever made you want to change your mind?
Sara, Sara,
So easy to look at, so hard to define.
I can still see them playin' with their pails in the sand,
They run to the water their buckets to fill.
I can still see the shells fallin' out of their hands
As they follow each other back up the hill.
Sara, Sara,
Sweet virgin angel, sweet love of my life,
Sara, Sara,
Radiant jewel, mystical wife.
Sleepin' in the woods by a fire in the night,
Drinkin' white rum in a Portugal bar,
Them playin' leapfrog and hearin' about Snow White,
You in the marketplace in Savanna-la-Mar.
Sara, Sara,
It's all so clear, I could never forget,
Sara, Sara,
Lovin' you is the one thing I'll never regret.
I can still hear the sounds of those Methodist bells,
I'd taken the cure and had just gotten through,
Stayin' up for days in the Chelsea Hotel,
Writin' "Sad-Eyed Lady of the Lowlands" for you.
Sara, Sara,
Wherever we travel we're never apart.
Sara, oh Sara,
Beautiful lady, so dear to my heart.
How did I meet you? I don't know.
A messenger sent me in a tropical storm.
You were there in the winter, moonlight on the snow
And on Lily Pond Lane when the weather was warm.
Sara, oh Sara,
Scorpio Sphinx in a calico dress,
Sara, Sara,
You must forgive me my unworthiness.
Now the beach is deserted except for some kelp
And a piece of an old ship that lies on the shore.
You always responded when I needed your help,
You gimme a map and a key to your door.
Sara, oh Sara,
Glamorous nymph with an arrow and bow,
Sara, oh Sara,
Don't ever leave me, don't ever go.
Abonneren op:
Posts (Atom)
