Mijn gedachtegang is, gedachteloos. Ik voelde me vies, dus heb ik mijn hersenen, gewassen. Ik ben een beetje, gedesoriënteerd, maar ik vind de weg wel. Ik kom er wel.
Er was geen auto of fietser in de buurt maar, toch drukte ze op het knopje. Ze wachtte keurig netjes tot het groen werd, stak over, klapte haar paraplu uit, en liep door, terwijl de schaduw over haar heen kwam. Ze ademde rustig in en uit, keek even op haar mobiel hoe laat het was, stopte haar mobiel weer weg, en liep naar het station. Ze vroeg wat aan een oude man, koopte een kaartje, stapte in de trein, en de trein verdween. Ze werd met enige vertraging vervoerd naar de bestemde plek, stapte uit, keek weer even op haar mobiel, en liep het station af. Ze zag een bus; een tram; mensen; water; lantaarnpaals; fietsen; auto's: leven. Ze keek even verbaasd, je zag dat ze even nadacht, en ging naar rechts. Ze botste even tegen een auto af, maar het alarm ging niet af. Ze schrok, ging even zitten om bij te komen, strikte, nu ze toch zat, even haar veters, en keek de lucht in. Ze zag vogels vliegen en blaadjes heen en weer wapperen in de lucht, en bleef lang op die manier zitten kijken. Ze keek in de zon, dacht dat zij het licht zag, maar kwam al snel weer bij haar bewustzijn. Ze wist het even niet meer. Ze was verward, in de war, en vroeg zich plotseling af waar ze was, met wie ze daar was, en hoe ze er was gekomen. Ze was het allemaal vergeten. Beter gezegd, verdrongen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten