De dode ziel.

Alles wat ik zeg kan tegen je gebruikt worden, als een daverende trein die door de mist met een supersnelheid op je af komt rijden. Of rolt een trein?

Een man, die nieuwsgierig naar een straatmuzikant staat te koekeloeren. Na een tijdje besluit hij toch maar een, enigszins bescheiden, fooi te geven, en door te lopen.


Ik was laatst op weg naar de stad, ik zag het een en ander gebeuren en maakte mijn tweewieler duidelijk dat hij moest afremmen, en dat een noodlanding nergens voor nodig was. Ik keek naar het gebeuren, ik observeerde het puntje voor puntje en noteerde het een en ander in mijn geheugen. Ik zag een man op rolschaatsen. Hij reed over de weg. Door rood. Zonder licht. Met een een aangestoken joint in zijn hand. En om het nog mooier te maken, toen hij werd aangehouden had hij geen ID bij zich. Jammer dat hij niet ook wildplastte.


Een dikke man, een dunne vrouw, een kind zonder gewicht en een tak die van de boom af viel. Ik groette, kuste, sloeg, stak, schoot, at en rende. Toen ik rende leek het even alsof al het mooie van de aardbodem werd afgezogen, er kwam een gevoel van wanhoop en verdriet in me op. Ik had niet het recht om te moorden, ik had niet de kracht om na te denken, medelijden te hebben, menselijke trekjes te vertonen, te rusten. Ik had immers al iemand laten rusten.

Mijn heilige accessoires.

De wandaad.

Erger dan vreselijk, rampzaliger dan verschrikkelijk, zorgwekkender dan stress. Waarom, waarom dit. Waarom zij, waarom ik, waarom hij, waarom alles. Slapeloze dagen, slapeloze nachten, stress vindt zijn plek niet in rust. Laat het zijn, laat het zijn zoals we willen dat het is. Laat het geen teleurstelling zijn, hou vol. Er zal een oplossing zijn, als er maar goed gezocht wordt. Hoop, hoop genoeg, geef de hoop niet op, hoop is alles wat we kunnen hebben, alles wat mogelijk is.

Ik wil je irriteren, je martelen, je neersteken, je doodschieten, je doodrijden, je kwellen, je wurgen, je verminken, een blijvend letsel veroorzaken, je hetzelfde leed laten doorstaan, je vermoorden. Een langzame, pijnlijke dood tot je smeekt het te laten stoppen, maar je weet dat het te laat is. De tunnel die je ziet moet vol bloed en pijn zijn, trauma's in het hiernamaals.

Spijt zal geen excuus zijn.

Vrijwillig afhankelijk.

We draaien alles om we zijn zo, creatief, we zijn zo, bezig met wat we niet kunnen maar willen, we zijn zo in alles wat kleur heeft en vrolijk is. We praten uren achter elkaar, verroeren geen vin, blijven op dezelfde plek waar het goed is en waar alles beter wordt.

We zijn wanhopig. Afhankelijk. We zijn, vrijwillig afhankelijk. We zijn allemaal wanhopig en afhankelijk, maar dat is misschien wel wat we willen. Misschien geeft mij geen zekerheid, maar ik weet het stiekem wel zeker. Stiekem weet ik, dat we allemaal, allemaal, allemaal, wij allen, wij allemaal, vrijwillig afhankelijk zijn.

Ik ben moe, word moe, was moe, zal moe zijn, was moe geworden, ben moe geworden, zal moe worden, ben moe geweest, ik zou moe worden, ik zal moe worden, ik zal moe zijn. Ik zal uitgeput zijn, ik zal geen puf meer hebben voor niks, puf zal voor mij schaars zijn, puf zal mij nog meer uitputten. Uitgeput ben ik.

Het is over, het is voorbij, het is niet meer wat het was en dat zal het ook nooit meer worden voordat het het geweest is, als dat kan, als dat mogelijk is, als dat is wat het is. Niks is wat het is, anders zou 't het niet zijn, of juist wel.

Kijk me aan, lach naar me, leef vredig, bevredig levendig, nee, doe wat je wilt en doe het met mij. Kijk niet om naar 'eerst', kijk terug naar 'nu', kijk vooruit naar 'toen', lach, wees blij. Gelukkig, wat je wilt. Wat je niet wilt moet je ook niet willen, wat je niet doet moet je ook niet doen of willen doen. De rust, de pauze, het ontsnappen van datgeen waar je van wílde ontsnappen, is niet meer mogelijk. Mogelijkheden zijn niet meer van toepassing, niet meer mogelijk, niet meer vanzelfsprekend, niet meer gebruikelijk in de normale manier van omgang op kleine schaal.

Ik zou een grotere schaal moeten kopen...

Een gemiste kans.

Kansloos, gansloos, niet meer dan een grammetje. Gewoonte, beschadigd, wederopbouw, wederhelft. Een man is niet wie hij is als hij niet kan zijn wie hij wílt zijn, wie hij wilt zijn kan hij nooit worden als hij niet is wie hij is, of schijnt te zijn. Wat blijkt is dat iedereen altijd maar dingen zegt die ze niet menen, te erg menen om het niet te durfen menen en dus kortom liegen. Liegen, liegen, ik haat liegen, maar iedereen liegt. Als ik nog nooit had gelogen zou iedereen denken dat ik autistisch zou zijn en zou ik waarschijnlijk ergens in een of ander gesticht zitten voor eerlijke mensen, alsof het een ziekte is. Ik denk dat er in de wereld meer leugens dan waarheden te vinden zijn, sommige waarheden zijn zelfs leugens. En sommige leugens worden waarheden, jawel...

De vallei van de eeuwige gekte.

Te druk, te moe, teveel verschillende soorten slaaptekorten. Ontbijtkoek met boter, een groot warm bed. Een zon die opkomt, een lege week, een soort van trek. Honger, trek hebben mensen in Afrika. 'Afrika, de bron van armheid?' Waarom altijd maar Afrika, die goede jongen bedoelt het ook altijd alleen maar goed. Waarom zo weinig aandacht, waarom zo veel kleren.

Een droge douche, een gesmolten kraan, een beginnend einde, een eindend begin, bedorven limonade, overleden sterren, een fles Bordeaux uit 2006. 'Grand Vin de Bordeaux', in het kleinste glas wat ik niet eens heb. Misplaatste ironie, doorgedraaide beginnende verslavenden.

Een kleine moeite, doorgaan met wat je uitzuigt en achter laat in de vallei van de eeuwige gekte..

De waarde van een ruzie.

De hele tijd, de hele nacht
Dezelfde plek, dezelfde dag
Geen zon, geen maan
Geen lach, geen traan
Gevoel, van binnen
Gevoel, van buiten
Gevoel wat men niet durft te uiten

Het indienen van een motie
Het inhouden van een emotie
Het maken van een gebaar
Het voelen van een snaar
Geluid, van muziek
Geluid, van gepraat
Geluid van woorden die men niet verstaat

Zonde, van die mooie tijd
Goed, van dat mooie beleid
Lonend, voor die vervelende strijd