Vrijwillig afhankelijk.

We draaien alles om we zijn zo, creatief, we zijn zo, bezig met wat we niet kunnen maar willen, we zijn zo in alles wat kleur heeft en vrolijk is. We praten uren achter elkaar, verroeren geen vin, blijven op dezelfde plek waar het goed is en waar alles beter wordt.

We zijn wanhopig. Afhankelijk. We zijn, vrijwillig afhankelijk. We zijn allemaal wanhopig en afhankelijk, maar dat is misschien wel wat we willen. Misschien geeft mij geen zekerheid, maar ik weet het stiekem wel zeker. Stiekem weet ik, dat we allemaal, allemaal, allemaal, wij allen, wij allemaal, vrijwillig afhankelijk zijn.

Ik ben moe, word moe, was moe, zal moe zijn, was moe geworden, ben moe geworden, zal moe worden, ben moe geweest, ik zou moe worden, ik zal moe worden, ik zal moe zijn. Ik zal uitgeput zijn, ik zal geen puf meer hebben voor niks, puf zal voor mij schaars zijn, puf zal mij nog meer uitputten. Uitgeput ben ik.

Het is over, het is voorbij, het is niet meer wat het was en dat zal het ook nooit meer worden voordat het het geweest is, als dat kan, als dat mogelijk is, als dat is wat het is. Niks is wat het is, anders zou 't het niet zijn, of juist wel.

Kijk me aan, lach naar me, leef vredig, bevredig levendig, nee, doe wat je wilt en doe het met mij. Kijk niet om naar 'eerst', kijk terug naar 'nu', kijk vooruit naar 'toen', lach, wees blij. Gelukkig, wat je wilt. Wat je niet wilt moet je ook niet willen, wat je niet doet moet je ook niet doen of willen doen. De rust, de pauze, het ontsnappen van datgeen waar je van wílde ontsnappen, is niet meer mogelijk. Mogelijkheden zijn niet meer van toepassing, niet meer mogelijk, niet meer vanzelfsprekend, niet meer gebruikelijk in de normale manier van omgang op kleine schaal.

Ik zou een grotere schaal moeten kopen...