Rob Douman.

Daar zit ik dan, zielsalleen voor mijn beeldscherm, nadenkend over wat de komende week mij gaat brengen. De afgelopen dagen waren namelijk niet zo spectaculair. Op zaterdag na voetbal aan één stuk door gecomputerd (en dan niet denken dat ik een of andere freakerige nerd ben die alleen maar spelletjes speelt) tot het avondeten, en er daarna weer achter gesprongen. Op zondag, na het ontbijt, stond de stoel zo verleidelijk naar mij te knipogen dat ik het niet kon weerstaan en wéér achter de computer ging. Tot het 17:00 was, voor mij tijd om te douchen. Daarna weer achter de computer, eten, computer. Die avond met Fedor van 22:00 tot 05:00 tv gekeken, (88 Minutes, Southpark, Family Guy), gaan pitten en in de middag weer op de computer gegaan. Dat was dus vandaag, ik heb zojuist gekookt en gegeten en nu zit ik er weer achter.

Als ik dit aan mezelf zit te vertellen, vraag ik me wel eens af of mijn leven er later ook zo uit uit gaat zien. Krijg ik een baan? Kinderen? Een huis? Een flat? Een warme doos om in te slapen? Of allemaal? Word ik miljonair? Blijk ik een vreselijke bassist en zanger te zijn die (uiteindelijk) solo-albums gaat maken en wereldberoemd word? Word ik journalist? Word ik iemand die wat te vertellen heeft? Wiens mening belangrijk is?

''Time will tell'', maar daar heb ik toch niks aan? Moet ik dan altijd blijven wachten? Dan zou ik voor altijd in dit leventje vast blijven zitten totdat ''My TIME'S UP!!''. De meeste dingen ''komen wel'', maar de dingen die niet komen, zal ik in staat zijn die te vergeten of blijf ik altijd wachten tot ze tóch komen?

Stel nou dat ik een redelijke baan krijgt met een aardig loon, maar daar houdt het dan ook mee op. Ik woon in een klein huurhuisje in Amsterdam, alleenstaand, zonder kinderen. Wat gebeurt er dan? Zal ik er gewoon mee leren leven of zal ik denken aan ''hoe het zou zijn als...''? Het is toch redelijk frustrerend als je daar over nadenkt en je jezelf kan vertellen dat je daar eigenlijk helemaal geen controle over hebt. Pas als het moment daar is, zonder enige voorbereiding, moet je beslissingen nemen die de rest van je leven kunnen veranderen. Zo moet ik dit jaar een profiel kiezen, stel dat ik het verkeerde kies? Stel ik blijk een verschrikkelijk goed zakenman te zijn, maar kies geen economie? Stel ik schijn een verschrikkelijk goede tolk te zijn, maar kies geen Duits? Wat dan? Stel dat ik zo veel misloop dat het het allemaal niet meer waard is? Stel dat je je dáár van bewust bent, dat je gewoon wéét dat je dingen misloopt, maar er niks aan kan doen?

Het klinkt allemaal misschien dramatisch, maar aan elk besluit zit een gevolg.

Tip van de dag: Denk na over je beslissingen in het leven, denk na over wat je te wachten staan, in een toekomst, ver hier vandaan.


OF FUCK IT ALL!!!

Gr, G