Stilte.

Kwade geesten, boze mensen, ik snap wel dat ze 'koken', ik deel hun woede en nimmer zal ik meer ook maar één woord spreken als mijn verstand zegt te zwijgen. Bedrog, verlies, wantrouwen, pijn. Geobsedeerd en desondanks getraumatiseerd, als alles wat je ooit opgebouwd hebt uiteen valt en niet uit zichzelf weer opgebouwd wordt. Tippen aan, rekening houden met, twee kanten, misschien harteloos, maar rechtvaardig. Wat is belangrijker, jij of ik, ik of jij, wanneer wordt het eens 'wij' of 'allebei'. Een nooit nagekomen compromis, een deal, een afspraak, het waren troostwoorden, doekjes voor het bloeden, je zet iets ergens op, in je achterhoofd wetende dat het er toch weer afvalt, terwijl je het zelf kan tegenhouden en dat soms ook doet, maar niet vaak genoeg. Een week is drie weken, een jaar is geen 3 jaar.

Rode armen, huilende gezichten, vertrekkende zielen, diepgaande emoties, afgaande telefoons, verkeerde woordkeuze, gevoelloze gevoelens, onverstandige beslissingen, chagrijnige irritaties, oneindige ruzies, onafgekeken films, onopgemaakt bed, stoffige instrumenten, hatelijke blikken, stille tochten, stille ruzies, stille emoties, stille irritaties, stille woordkeuze, stille beslissingen, stille bedden, stille instrumenten, stille blikken, stille conversaties, stilte.

Het geluid van stilte is te voelen.