Ik weet niet waar ik ben of wat ik doe of wie ik ben. Alles is mij zojuist ontschoten toen ik stiekempjes aan het gluren was op een geheime plek. Je gaf me de sleutel maar het is nog steeds illegaal, om er en heen te gaan. Daarom heb ik liever niet dat je het weet, maar kan ik mijn misery niet met je delen en lijdt ik in mijn eentje in het donker en verdrink ik in mijn gedachtes.
Ik voel me, gefragmentaliseerd...
Waarom zou ik het willen weten, wat is de meerwaarde ervan, wat is het nut, het is alleen maar kut, hoewel... Het is misschien heel fijn, maar je zorgen maken blijf je doen dat hou je toch niet tegen. Dus de vraag is nu of het fijner is om alles te weten en je vanuit daar zorgen te maken of om gebreken in je kennis te hebben en je van dáár uit zorgen te maken? Misschien is het gewoon nieuwsgierigheid.
Misschien bestaat jij niet..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten