Een boom een, ronde boom met een gat in het midden die, opstijgt uit een koude koelkast in het midden van de kerstviering uit 1968. Het was een mooi jaar maar, de school wordt gesloopt. Ik zie een hoesje met de titel 'Incesticide', ik vraag, me af wat dat nou eigenlijk precies betekent maar, ik kom er niet op of, ik weet het niet want, als je het niet weet kan je er ook niet opkomen. Tenzij je het verzint maar, dat is een beetje onlogisch, te diep doorgedacht en te veel over nagedacht.
Dat doet onze waaz opheffen.
Drie kinderen rennen door de sneeuw met hun, korte handschoenen en hun te lange, levensverhalen die altijd maar door blijven gaan, door en door en door en door, verder dan het eind. Vuur is een geschenk maar het leven is een verplichting. In zekere mate.
Dat doet onze waaz opheffen.
Ik zie een rode balk die alleen naar beneden gaat als, ik hem daar toe dwing omdat hij, praktisch niet in staat is zich te verzetten omdat hij, een slaaf is. Een arme slaaf, uitgevoerd uit Bulgarije en niet in staat om iets te doen.
Dat doet onze waaf opheffen.
Drie rode stoplichten in de buurt van Steen met, aardbeien en de bijbehorende slagroom en de, juiste benodigdheden op het foute moment naast de snelweg van een weg die over mij heen valt als ik niet uitkijk en gefocust ben op wat er allemaal gebeurt. De gesmolten maltesers veranderen al in ijs, want zo is de brug nou eenmaal. Want zeg nou zelf, wolken zijn ook blauw.
Dat doet onze waaz opheffen.
When you got nothing you got nothing to lose;// take your time, hurry up, choise is yours, don't be late;// only love can break your heart;// isn't me, have some seed;// the silver saxophones say I should, refuse you;\\....
Dat doet onze waaz opheffen.
De cola is op, The Silxer Saxophones Say I Should, Refuse You...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten