North Sea Jazzz

Yo folks!

''It's been a long, long long time ago..'' toen ik mijn laatste blog schreef! Mijn excuses.


Hoe dan ook, afgelopen zaterdag werd ik gebeld. Jaja, ik heb vrienden! Ditmaal was het mijn tante! Ik zat te ontbijten toen ze belde, dus ik kon niet opnemen! Haha. However, ik liep naar boven... pakte mijn mobieltje... EN IK HAD EEN OPROEP GEMISTTT!!!!! Jaja. Dus ik gelijk naar mijn Voicemail bellen, is het me baby aunt! Ze zei, dat we 'morgen' naar Snoop (Doggy) Dogg (for shizzle ma nizzle in da fizzle bizzle tizzle!). *Blijheid*.

Volgende dag in de trein YEAH NAAR SNOOP DOGG!! En naar het North Sea Jazz festival, da's ook niet niks!!! Hehe, vette shit dus!

Als eerste zagen we..... Marcus Miller!!!



Marcus Miller swingt Amy eruit!

Nadat Amy Winehouse, helaas niet voor de eerste keer, haar optreden afzei, kreeg het Jazzpubliek een vervangend programma te zien. Het was aan Marcus Miller de eer, dit vervangende programma te zijn! Wat opvalt bij Marcus Miller, is dat de bas in het middelpunt van de band staat. Ik kan mij zo zelf geen andere band verzinnen waarin de bassist echt de baas is! Natuurlijk was de bassist niet het enige bandlid, er was ook een saxofoon, mondhormonica(nist?), trompetist, gitarist, toetsennist en natuurlijk een drummer! Eén voor één getalenteerd en van goede kwaliteit. Toch werd het pas écht goed, toen saxofoniste Candy Dulfer een paar nummertjes kwam meespelen. Ze werd het podium opgeroepen en kon zich meteen helemaal vinden tussen de bandleden. Zo sloten ze ook af met het nummer ''Rehab'' van Amy Winehouse. Hier werd perfect op geïmproviseerd en het nummer swingde de pan uit! Zo was Amy er toch nog een beetje, en dit werd ook gewaardeerd door het publiek. Samengevat was het een perfecte vervanging voor Amy Winehouse, die natuurlijk wel gemist werd.

Jaja, hierna gingen we naar...... Candy Dulfer!!


Candy Dulfer: Zanger of Saxofoniste?

Na opgewarmd te zijn door Marcus Miller kwam na een kwartier pauze Candy Dulfer het podium op. Gelijk swingend, dansend en natuurlijk saxofoon spelend bracht ze iedereen weer in de stemming. Net als bij Marcus Miller was iedereen in de band getalenteerd en goed op dreef. Dat viel wel te merken, want iedereen (behalve de drummer) had een eigen/apart nummer! Natuurlijk was Candy the star of the show. Telkens kwamen er andere artiesten helpen Candy een goed nummer weg te geven, en keer op keer lukte dit. Zo nu en dan was het een tikje eentonig of ietsjepietsje teveel van het goede, maar dit werd vergeven en vergeten. Het was ook wel grappig te zien, hoe Candy de hele tijd moest haasten van saxofoon naar microfoon. Maar áls ze dan weer lekker saxofoon speelde en d'r eigen ding deed, klonk het geweldig! Kortom: Candy leeft!



Na lekker even een half uur pauze genomen te hebben, gingen we naar de band Sly & the Family Stone. Yeah. Hellll Yeah. Yeah.


Sly tikje aan de oude kant?

20 Jaar geleden was het, dat Sly & the Family Stone voor het laatst samen optraden. 37 Jaar was het echter, dat zij voor het laatst in Nederland optraden. Het was dus wel spannend, of ze de funk&soul nog hadden waarmee ze waren doorgebroken. Het eerste kwartier was zonder frontman Sly, maar toch klonk het nog steeds lekker. Toen Sly opkwam schrok het publiek een beetje, omdat deze duidelijk ouder was geworden. De 63-jarige begon meteen te spelen en ook al klonk zijn stem een beetje verouderd, het was nog steeds levendig. Na nog een paar nummers gespeeld te hebben en duidelijk uitgeput te zijn, gingen ze het podium af. We zullen zien wat de band nog meer gaat ondernemen, als ze het nog allemaal volhouden... Vast wel.


En toen... was het tijd... voor... Snoop Dogggg!!!!! That's the snizzle ma nizzle.


Snoop Dogg goede afsluiter!

10 Minuten na de beloofde tijd kwam Snoop Dogg het podium opspringen. Gelijk werd een klein stukje van het nummer 'Vato' weggegeven en hierna kwamen alleen nog maar meer grote hits. Wat wel jammer aan het optreden was, was dat hij allerlei nummers deed die hij met andere artiesten heeft opgenomen, waardoor je soms meer een opgezette plaat hoorde dan echt Snoop Dogg zelf. Dit was vooral te merken bij het nummer 'I Wanna F*ck You'', waarin je Snoop een kleine stukje ziet rappen en Akon de rest hóórt doen. Ook al was dit jammer, toch gaf Snoop Doggy Dogg een geweldig optreden weg. Hij had het publiek zo goed als in zijn zak en er werd enthousiast meegedaan met alles wat de rapper maar wilde. Kortom, Snoop Dogg was een geweldige afsluiter voor dit prachtige festival en ook al was het geen jazz, het enthousiasme en de energie waarmee hij optrad was overal op het festival te herkennen. Volgend jaar weer!


Nou, ik vrees dat dit het weer was voor vandaag! Karen, HARTSTIKKE bedankt voor het kaartje, ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en vanaf volgend jaar ga ik ook veel meer mijn best doen op school zodat ik het kaartje toch nog een beetje verdiend heb! PEACE!


Gr, Gideon